Η Ελίνα Τζένγκο μίλησε για τη στήριξη που θα πρέπει να παρέχει η πολιτεία σε αθλητές που είναι στα πρώτα βήματα του πρωταθλητισμού.
Η Ελίνα Τζένγκο, με ένα μεγάλο ατομικό ρεκόρ (65,81μ.) είναι η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης στον ακοντισμό.
Με δηλώσεις της στον ΑΝΤ1 μίλησε για τη στήριξη που δεν έχουν αρκετοί αθλητές από την πολιτεία στα πρώτα τους βήματα.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για το αν το περίμενε: «Το περίμενα, μπήκα πολύ καλά και σωματικά και ψυχολογικά σ’ αυτόν τον αγώνα. Γενικά είχα μια χρονιά γεμάτη σκαμπανεβάσματα, οπότε είπα ότι δεν θέλω να κλείσει η σεζόν μου έτσι, είπα ότι θέλω να κλείσει μ’ ένα χρυσό μετάλλιο και μπήκα και τα έδωσα όλα», είπε αρχική η Τζένγκο.
α την επιτυχία της στην παρθενική της εμφάνιση και την προετοιμασία της: «Χρειαζόμαστε πολλές ώρες προπόνησης για να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο, πολλές θυσίες για να τα καταφέρουμε αλλά γι’ αυτό δουλεύουμε. Και τι δεν θα έδινα για να ξαναζήσω αυτή τη στιγμή για το συναίσθημα που ένιωσα εκείνη την ώρα. Εκείνη την ώρα νιώθεις ότι οι κόποι σου ανταμείβονται».
Για το ποιους πήρε τηλέφωνο πρώτους: «Στους γονείς μου, με περίμεναν πως και πως. Η μαμά κι ο μπαμπάς μου λένε ότι θα περιμένουν το τηλεφώνημά μου».
Για το αν έχει μερίδιο στην επιτυχία της κι η οικογένειά της: «Σίγουρα έχει γιατί η οικογένειά μου με έχει στηρίξει πάρα πολύ από την πρώτη στιγμή, δεν σταμάτησαν ποτέ να πιστεύουν σε εμένα, δουλεύω και το κάνω γι’ αυτούς».
Για τις θυσίες των γονιών της: «Είμαι παιδί μεταναστών, οι γονείς μου ήρθαν εδώ και δεν είχαν τίποτα, είχαν μόνο τα βασικά. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο γι’ αυτούς να στηρίξουν αυτό που κάνω, γιατί ο πρωταθλητισμός απαιτεί και πολλά χρήματα. Είναι πάρα πολλά τα έξοδα που έχουμε, γιατί τώρα που μεγαλώνουν κι αυτοί θέλω να τους ξεκουράσω γιατί έχουν δουλέψει πάρα πολύ. Εχουν κουραστεί πάρα πολύ».
Για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι γονείς της: «Σίγουρα υπήρξαν, υπήρξε κι η κρίση και πιστεύω ότι μας επηρέασε και εμάς λίγο περισσότερο. Επηρέασε σίγουρα όλο τον κόσμο, οι γονείς μου δεν είχαν ποτέ σταθερές δουλειές, δούλευαν με μεροκάματα».
Για την υπηκοότητα που άργησε να πάρει: «Τεράστιο νομίζω. Είναι πάρα πολύ κακό να γνωρίζεις ότι έχεις γεννηθεί, έχεις μεγαλώσει σε μία χώρα, έχεις πάει σχολείο εκεί και δεν μπορείς να πας να αγωνιστείς γι’ αυτήν. Προετοιμαζόμουν πάρα πολύ, έκανα πάρα πολλή προπόνηση, έπιανα τα όρια και τελευταία στιγμή δεν πήγαινα γιατί δεν είχα την υπηκοότητα. Ψυχολογικά αυτό με κατάστρεφε αλλά τέλος πάντων όλα καλά».
Για το τι νιώθει για την Ελλάδα: «Είναι η χώρα μου. Εχω γεννηθεί εδώ όπως σας είπα, έχω μεγαλώσει εδώ, έχω πάει σχολείο εδώ. Είναι η χώρα μου. Αποδέχομαι και το γεγονός ότι είμαι από την Αλβανία, είμαι από την Αλβανία, οι γονείς μου είναι από εκεί, οι συγγενείς μου από εκεί».
Για το αν έχει βιώσει ρατσισμό: «Όχι δεν έχω βιώσει ρατσισμό. Στο χωριό που μένουμε οι άνθρωποι με αγαπάνε πολύ, γενικά είμαι και εγώ πολύ κοινωνικό παιδί, δεν είχα θέματα».
Για το αν αισθάνεται ωραία να λέει ότι είναι και από την Ελλάδα και από την Αλβανία: «Ναι, δεν είναι κάτι κακό. Πολλοί άνθρωποι νομίζω δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι κατάγομαι και από την Αλβανία, μου έρχονται και πολλά αρνητικά μηνύματα γι’ αυτό. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να το αποδεχτούν κάποια στιγμή, είμαι και από την Αλβανία».
