Υπάρχει η Ελλάδα που δημιουργεί, που μεταρρυθμίζεται, που μπαίνει με φόρα στην ψηφιακή εποχή, που αναζητά -επιτέλους- με καθυστέρηση 10 ετών τον πλούτο της κάτω από την θάλασσα. Σκεφτείτε να βγει το όνειρο και το φυσικό αέριο που θα βρεθεί στην Κρήτη, την Πελοπόννησο και την Κέρκυρα να είναι τόσο πολύ όσο λένε, όπου η Ελλάδα όχι μόνο θα γίνει ανεξάρτητη ενεργειακά, αλλά θα εξάγει και στην Ευρώπη. Έτσι δεν θα είναι πια ο φτωχός συγγενής που απλώνει διαρκώς το χέρι, αλλά κεντρικός και απαραίτητος εταίρος.
Γιάννης Λ. Πολίτης/Action Press
Η φωτεινή Ελλάδα
Ακούς εδώ και δύο χρόνια όταν ταξιδεύεις εκτός Ελλάδας και βρίσκεσαι σε διεθνή συνέδρια από πολύ ισχυρούς ανθρώπους τα πιο κολακευτικά λόγια για τη χώρα σου. Ξένοι πολιτικοί, καθηγητές σημαντικών πανεπιστημίων και μεγάλοι επιχειρηματίες που εκπροσωπούν κολοσσούς, πιστεύουν στις δυνατότητες της Ελλάδας και θεωρούν ότι αποτελεί μια νησίδα σταθερότητας και σύγχρονης πολιτικής ηγεσίας μέσα σε ένα παγκόσμιο κλίμα αβεβαιότητας. Όλοι προβλέπουν ότι η χώρα θα απογειωθεί τα επόμενα χρόνια. Και σκέφτεσαι, «απίστευτο!». Εκεί που επί μία δεκαετία βρεθήκαμε με το κεφάλι μέσα στο νερό, ανυπόληπτοι, φτωχοί και καταχρεωμένοι, ξαφνικά μάς λογαριάζουν και επενδύουν σε μας. Έγινε το θαύμα!
Αυτή είναι η φωτεινή πλευρά της Ελλάδας, η πραγματική. Και καμία κυβέρνηση, αυτή ή η επόμενη, δεν έχει το δικαίωμα να ανακόψει τη φόρα και να γυρίσει το ποτάμι πίσω στη μιζέρια, στα μνημόνια και τον λαϊκισμό της συμφοράς.
Η γκρίζα Ελλάδα
Μόλις όμως επιστρέψεις στην Αθήνα, μόλις προσγειωθείς, σου κόβεται η χαρά και ο ενθουσιασμός. Αμέσως έρχεσαι αντιμέτωπος με την άλλη Ελλάδα, την παλιά, την γκρίζα, την άρρωστη, που λειτουργεί σαν να μην πέρασε μια μέρα. Λες και η ζωή μας κάνει κύκλους γύρω από τον κακό εαυτό της. Τουλάχιστον άλλες δύο φορές μετά τη Μεταπολίτευση πήγαμε σε εκλογές με παρακολουθήσεις. Τουλάχιστον άλλες τρεις φορές τα περιβάλλοντα των πρωθυπουργών ήταν για μήνες στην καυτή ζώνη της αρνητικής επικαιρότητας. Λες και όλοι αρνούνται να διδαχθούν από τα λάθη των προηγούμενων. Κάνουν διαρκώς τα ίδια λάθη κάτω από τη μέθη της απόλυτης εξουσίας, που πάντα έχει την πρώτη περίοδο μιας νέας διακυβέρνησης το Μέγαρο Μαξίμου.
Διαβάζεις τις λίστες των παρακολουθήσεων, είτε αληθινές είτε ψεύτικες, ακούς για τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για να μάθει ο ένας τα μυστικά του άλλου, ακούς τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης, που τις άκουγε και η ίδια όταν ήταν κυβέρνηση για παρόμοια ή άλλα ζητήματα διαπλοκής και διαφθοράς και συνειδητοποιείς ότι σε αυτή τη σκοτεινή Ελλάδα, όλα παραμένουν ίδια. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το πολιτικό μας σύστημα ακροβατεί μεταξύ Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής και αρνείται να αλλάξει τρόπο λειτουργίας και μεθόδους πλήρους ελέγχου των αρμών της εξουσίας.
Ο τόπος κινείται συνεχώς μεταξύ εμφυλίων, διχασμών, καταστροφών και θριάμβων. Σε θυμώνει, όμως, διότι με τόσα που έχουμε περάσει, δεν θα έπρεπε να κινδυνεύουμε να κυλήσουμε πίσω.
Οι επόμενοι έξι μήνες μέχρι τις εκλογές είναι πιο κρίσιμοι από ποτέ. Τώρα θα κριθεί πραγματικά ποια πλευρά της χώρας θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια. Λένε πως το φως νικάει πάντα το σκοτάδι. Μόνο που αυτό συμβαίνει πάντα στη φύση, όχι στην πολιτική. Η δεύτερη κατρακυλάει με ευκολία στον βούρκο και στην ανυποληψία. Μπορεί με ευκολία σε μια ευάλωτη χώρα όπως η δική μας το σκοτάδι να στρέψει ξανά τους πολίτες να αναζητήσουν παρηγοριά ή εκδίκηση σε επικίνδυνα μορφώματα τύπου Χρυσής Αυγής.
Εν αναμονή της υπέρβασης
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στον οποίο οι πολίτες έδωσαν όλες τις ευκαιρίες, τώρα είναι η μεγάλη ώρα. Εξελέγη πρόεδρος του κόμματός του με ευκολία. Πρωθυπουργός με άνεση. Πήρε μαζί του το μεγαλύτερο κομμάτι του κεντρώου χώρου. Τον πλαισίωσαν άνθρωποι που ποτέ δεν είχαν ψηφίσει Νέα Δημοκρατία. Διαχειρίστηκε πράγματι με επιτυχία μεγάλες κρίσεις και η κοινωνία τού ανταπέδωσε την αποτελεσματικότητα δίνοντάς του μέχρι πέρυσι στις δημοσκοπήσεις διάφορες 16 -18 μονάδων από το δεύτερο κόμμα. Ήταν παγκοσμίως πρωτότυπο να κερδίζει αυτός που κυβερνάει μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες και να χάνει εκείνος που έχει την πολυτέλεια της κριτικής από τον ασφαλή θώκο της αντιπολίτευσης.
Τώρα όμως πρέπει να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση. Έχει την εξουσία, έχει την ικανότητα, έχει και το κύρος να σταματήσει τον κατήφορο και να πατήσει φρένο πριν μπούμε στον βούρκο. Πρέπει να το κάνει χωρίς δισταγμό, άμεσα, ακόμη κι αν χρειαστεί να παραδεχθεί δικές του ευθύνες, εφόσον έχει. Να συνεργαστεί με τη Δικαιοσύνη και να τιμωρήσει όλους όσοι εμπλέκονται σε αυτή την ιστορία, είτε κυβερνητικούς και υπηρεσιακούς αξιωματούχους, είτε επιχειρηματίες, που με τα χρήματά τους έστησαν δίκτυα παρακολουθήσεων για να κάνουν δουλειές και ταυτόχρονα να οχυρώσει τη χώρα νομοθετικά και θεσμικά για το μέλλον. Να μην φοβηθεί και να μην κρύψει τίποτε. Να μην καλύψει κανέναν. Η κοινωνία θα του πιστώσει το θάρρος και την ειλικρίνεια, να είναι βέβαιος.
