Τι και ποιους θα δούμε φέτος στην πρώτη κρατική σκηνή της χώρας – Καταξιωμένοι και νέοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί, εμφανίσεις-έκπληξη, πρώτες εμφανίσεις, δράσεις με κοινωνικό πρόσημο – Λέξη-κλειδί η διαφορετικότητα.
Action Press Team
Γνωστά κλασικά έργα, άπαιχτα έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, θεατρικές διασκευές λογοτεχνικών κειμένων και σεναρίων ταινιών, πρωτότυπες κειμενικές συνθέσεις. Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο απ΄όσα θα δούμε απ’ το Εθνικό Θέατρο την τρέχουσα σεζόν. Ανάλογη ποικιλομορφία έχει κι η επιλογή σκηνοθετών, ηθοποιών και λοιπών καλλιτεχνικών συντελεστών με τη διαφορετικότητα ν΄αποτελεί τη λέξη-κλειδί.
Πέρα απ’ τις θεατρικές παραγωγές, όμως, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οργανισμού, Γιάννης Μόσχος, το πρόγραμμα περιλαμβάνει μία σειρά ακόμη δραστηριότητες: θεατροπαιδαγωγικά εργαστήρια για παιδιά, εφήβους κι ενήλικες, προγράμματα θεατρικής εκπαίδευσης για κρατούμενους κι ανθρώπους σε απεξάρτηση, εκθέσεις, εκδηλώσεις και συζητήσεις, συνεργασίες με διάφορους πολιτιστικούς και δημόσιους φορείς αλλά κι αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων με στόχο την περαιτέρω ανάπτυξη του Εθνικού Θεάτρου.
«Μολονότι ο φετινός χειμώνας προβλέπεται να έχει αρκετές δυσκολίες για όλους μας, ελπίζω πως στο πρόγραμμά μας θα βρουν οι θεατές ένα καταφύγιο. Στη δύσκολη αυτή συγκυρία είμαστε όλοι μαζί, είμαστε όλοι διαφορετικοί, είμαστε όλοι ίδιοι» σημειώνει ο Γιάννης Μόσχος…
Ο Φασουλής επιστρέφει στον Ιψεν
Οι «Βρυκόλακες» του Ιψεν θ΄αποτελέσουν την πρώτη φετινή παραγωγή της Κεντρικής Σκηνής στο κτίριο Τσίλλερ, με την πρεμιέρα να αναμένεται στις 26 Οκτωβρίου. Εργο που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων το 1881 που γράφτηκε με την τόλμη της θεματικής του, αλλά και λόγω του τρόπου με τον οποίο ξεσκέπαζε μία κοινωνία υποκρισίας και διαφθοράς, παρουσιάστηκε για τελευταία φορά απ’ το Εθνικό Θέατρο το 1997.
Εν προκειμένω, την απόδοση-σκηνοθεσία υπογράφει ο Σταμάτης Φασουλής, ο οποίος αναμετράται εκ νέου με το έργο που αποτέλεσε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1979. Παίζουν οι Γιώργος Ζιόβας, Κατερίνα Μαούτσου, Νένα Μεντή, Περικλής Μουστάκης, Αργύρης Πανταζάρας.
Το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής θα συνεχιστεί με τη «Σπασμένη Στάμνα» του Χάινριχ φον Κλάιστ σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση-Νίκου Χατζόπουλου (πρεμιέρα στις 10 Δεκεμβρίου). Το έργο, που πρωτοπαρουσίασε ο Γκαίτε το 1808 στη Βαϊμάρη, φέρνει στη σκηνή τον Αδάμ, έναν δικαστή που καλείται να διαλευκάνει ποιος έσπασε μία ιστορική στάμνα στο υπνοδωμάτιο της Εύας, ενώ ο ίδιος είναι ο βασικός ύποπτος.
Το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής θα κορυφωθεί με το σαιξπηρικό «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, η πρεμιέρα του οποίου αναμένεται στις 4 Μαρτίου.
Τσάρλι Τσάπλιν και νέοι δημιουργοί
Με το έργο «Ο άνθρωπος απ΄το Παντόλσκ» του Ντμίτρι Ντανίλοβ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, θα ξεκινήσει το πρόγραμμα της σκηνής «Νίκος Κούρκουλος» (από 14 Οκτωβρίου). Ο Νικολάι, κάτοικος του Παντόλσκ, ενός άχρωμου δήμου στην περιφέρεια της Μόσχας, συλλαμβάνεται χωρίς να ξέρει γιατί και μεταφέρεται σε αστυνομικό τμήμα της ρωσικής πρωτεύουσας.
Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τους αστυνομικούς του τμήματος, οι οποίοι τον υποβάλλουν σε μία εκκεντρική ανάκριση, που περιλαμβάνει από ασκήσεις παρατηρητικότητας και κιναισθησίας μέχρι ερωτήσεις που αφορούν την ιστορία της πόλης του, την αβάν-γκαρντ τέχνη και τις ερωτικές του σχέσεις. Μία ανάκριση που μέχρι την απρόσμενη εξέλιξή της στο φινάλε του έργου δοκιμάζει τα όρια της λογικής του. Με τους Δημήτρη Ημελλο, Ελένη Κουτσιούμπα, Παναγιώτη Μανουηλίδη, Αρη Μπαλή, Αλέξανδρο Σιάτρα, Γιλμάζ Χουσμέν.
Το πρόγραμμα της σκηνής «Νίκος Κούρκουλος» θα συνεχιστεί με το έργο «Ο Αλλος» της Πένυς Φυλακτάκη σε σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου, η πρεμιέρα του οποίου έχει προγραμματιστεί παραμονές Χριστουγέννων (21 Δεκεμβρίου) και θα ολοκληρωθεί με το «Ενα σπίτι φωτεινό σαν μέρα» του Τόνι Κούσνερ σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου (1η Μαρτίου).
Μ΄ένα διαφορετικό μιούζικαλ σε πρωτότυπη μουσική Θοδωρή Οικονόμου και στίχους Σταύρου Σταύρου θα ξεκινήσει η σεζόν στο Θέατρο Rex-Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη». Ο λόγος για τα «Φώτα της πόλης» του Τσάρλι Τσάπλιν, το οποίο θα κάνει πρεμιέρα στις 18 Νοεμβρίου. Με φόντο το οικονομικό κραχ της Αμερικής, το αριστούργημα του Τσάπλιν είναι μία ξεκαρδιστική κωμωδία και ταυτόχρονα μία αστική παραβολή που πραγματεύεται την κοινωνική αδικία αλλά και την άδολη αγάπη. Μία ταινία με το ωραιότερο φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου, ένα έργο-καθρέφτης της τραχιάς μεσοπολεμικής εποχής που αποθεώνει την ασυμβίβαστη ζωή, την ανιδιοτελή προσφορά και τον έρωτα χωρίς όρια.
Η παράσταση -τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία της οποίας υπογράφει η Αμάλια Μπένετ– διαδραματίζεται στον χώρο ενός κινηματογραφικού στούντιο κι ακολουθεί την πλοκή της ταινίας του 1931 όπου ο Τσάπλιν, ως άνεργος περιπλανώμενος Σαρλώ, ερωτεύεται μία τυφλή ανθοπώλισσα και κάνει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα χρήματα για την εγχείριση που θα της χαρίσει την όραση.
Ο ρακένδυτος ήρωας αγωνίζεται να επιβιώσει στο βίαιο περιβάλλον του ακραίου οικονομικού φιλελευθερισμού και με «όπλο» τον αλτρουισμό και τη γενναιοδωρία, καταφέρνει να προσφέρει στην αγαπημένη του το πολυτιμότερο δώρο. Με τους: Προκόπη Αγαθοκλέους, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Φίλιππο Ανθη, Στέλλα Αντύπα, Σαββίνα Γιαννάτου, Εκτορα Λυγίζο, Υβόννη Μαλτέζου κ.ά.
Και Χαρούλα Αλεξίου
Στην ίδια σκηνή θ΄ακολουθήσει το «Μια νύχτα στην Επίδαυρο» σε σύλληψη-σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου (Από 16 Φεβρουαρίου) με τη Χαρούλα Αλεξίου να συμμετέχει, μεταξύ πολλών άλλων, στη διανομή. Μετά το τέλος μιας σπουδαίας παράστασης οι καλλιτέχνες μπαίνουν λιμασμένοι σε μία πασίγνωστη ταβέρνα, μπλέκονται με το προσωπικό, υποκλίνονται στους εαυτούς τους. Εκεί ανάμεσα σε μπριζόλες, ψέματα και ιδρώτα, χιμάνε ο ένας πάνω στον άλλον σ΄ένα μακελειό χωρίς προηγούμενο που τους οδηγεί στον Κάτω Κόσμο με τη…γεύση της τυρόπιττας στο στόμα.
Στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών (Θέατρο Rex- σκηνή «Κατίνα Παξινού») που επαναλειτουργεί έπειτα από διακοπή δύο χρόνων υπ΄ευθύνη πλέον του Γιώργου Κουτλή, η σεζόν θ΄ανοίξει με το έργο «Οι προβοκάτορες» του Γιάννη Αποσκίτη σε σκηνοθεσία Ορέστη Σταυρόπουλου που θα κάνει πρεμιέρα την 1η Δεκεμβρίου. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στις εγκαταστάσεις ενός στούντιο, στο γραφείο δύο κυβερνητικών υπαλλήλων και σε αμέτρητες οθόνες τηλεοράσεων, υπολογιστών και κινητών των πολιτών της Ωρυγίας, μίας φανταστικής χώρας που θυμίζει τον δικό μας κόσμο.
Η πραγματικότητα βιώνεται ως ένας συνεχής κύκλος ειδήσεων, που εξαπλώνονται αστραπιαία και ξεχνιούνται εξίσου γρήγορα. Ολα τα πρόσωπα του έργου μετεωρίζονται ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, γίνονται ηθοποιοί για να κατασκευάσουν μία εικόνα, μία είδηση. Αν όμως η αλήθεια δεν είναι πια απλώς υποκειμενική, αλλά προϊόν κατασκευής, τότε τι σημαίνει για μας τους ίδιους και τις αναμνήσεις μας; Διπλό «βάπτισμα του πυρός» για τον συγγραφέα Γιάννη Αποσκίτη και τον Ορέστη Σταυρόπουλο, απόφοιτο του τμήματος σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, με μία σουρεαλιστική κωμωδία που σατιρίζει τους μηχανισμούς της εξουσίας και των fake news.
Στην ίδια σκηνή έχουν επίσης προγραμματιστεί τα έργα «Δε φάιναλ θολούθιον», βασισμένο σε κείμενα Κωστάκη Ανάν και Suyako (σκηνοθεσία: Σωτήρης Ρουμελιώτης), «Goodbye, Lindita» σε σύλληψη-σκηνοθεσία Μάριο Μπανούσι και «Yes, we can’t» σε σύλληψη-σκηνοθεσία Μαριλένας Κατρανίδου.
Για παιδιά, εφήβους και… νέους κάθε ηλικίας
Τρεις διαφορετικές παραστάσεις προτείνει για φέτος το Μικρό Εθνικό (υπεύθυνη: Σοφία Βγενοπούλου), που απευθύνεται σε παιδιά, εφήβους και… νέους κάθε ηλικίας. Η έναρξη θα γίνει με τη «Χάιντι και τα βουνά» του Ανδρέα Φλουράκη, τη σκηνοθεσία του οποίου υπογράφει η Ιώ Βουλγαράκη κι η πρεμιέρα έχει προγραμματιστεί για τις 28 Οκτωβρίου. Θ΄ακολουθήσει το «Ξύπνημα της Ανοιξης» του Φρανκ Βέντεκιντ σε διασκευή της Ανια Ράις και σκηνοθεσία Γιάννη Καραούλη (από 23 Νοεμβρίου) και τέλος η παράσταση «Ιστορίες για να μην κοιμάσαι», βασισμένο σε έργα του Νόελ Γκρεγκ και σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου (από 28 Απριλίου).
Παράλληλα, το Μικρό Εθνικό είναι ένας χώρο ανάπτυξης ενός πολυδιάστατου πλέγματος καλλιτεχνικών κι εκπαιδευτικών δράσεων: εργαστήρια για άτομα από 3 ως 65+ ετών, εκπαιδευτικά προγράμματα σχεδιασμένα σε συνάρτηση με τις παραστάσεις που προσφέρονται στον χώρο του σχολείου, απόπειρες δημιουργίας νέων έργων, πρωτοβουλίες που εκμηδενίζουν τις γεωγραφικές αποστάσεις κ.ά.
