Η παραπομπή του Νίκου Παππά στο Ειδικό Δικαστήριο για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος θέτει για πρώτη φορά στο προσκήνιο τη δικαστική διερεύνηση της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να ελέγξει τους λεγόμενους «αρμούς της εξουσίας». Με άλλα λόγια, να κατορθώσει να κυριαρχήσει όχι μόνο στην εκτελεστική εξουσία δια της κυβέρνησης, αλλά στο σύνολο των διακριτών εξουσιών της χώρας μας, συμπεριλαμβανομένων τόσο της δικαιοσύνης όσο και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Παναγιώτης Δουδωνής/ ActionPress
Στην προκείμενη περίπτωση, η παραπομπή του τέως υπουργού στο Ειδικό Δικαστήριο αφορά στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Πρόκειται για μια διαδικασία που χαρακτηρίστηκε από σειρά παρατυπιών και ευτραπέλων: υπενθυμίζω ότι η αρμοδιότητα του ΕΣΡ για αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών είχε αντισυνταγματικά, όπως αποφάσισε το ΣτΕ με την 95/2017, μεταβιβαστεί στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και δι’ αυτής στον υπουργό. Συνεπώς, αν τυχόν το Ειδικό Δικαστήριο αποφασίσει υπέρ της ενοχής του κ. Παππά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πετύχει το απόλυτο αντιθεσμικό «νταμπλ»: η διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών θα έχει κριθεί και ως αντισυνταγματική και ως ποινικά κολάσιμη.
Στην αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί βέβαια εδώ και καιρό να πανηγυρίζουν γιατί ο κ. Παππάς θα δικαστεί σε βαθμό πλημμελήματος και όχι κακουργήματος αλλά καλό θα ήταν να θυμηθούν τον τρόπο με τον οποίον κατακεραύνωναν τον κ. Παπακωνσταντίνου για το επίσης πλημμέλημα της νόθευσης εγγράφου, για την οποία καταδικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο. Χρήσιμο θα ήταν επίσης να διαβάσουν τη διάταξη του Ποινικού Κώδικα που περιγράφει το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος και να αποφανθούν αν η τυχόν διάπραξη ενός τέτοιου αδικήματος είναι ικανή να προκαλέσει τιμή ή ψόγο. Θα στοιχημάτιζα πως μάλλον ισχύει το δεύτερο.
Η περίπτωση ωστόσο Παππά δεν είναι μοναδική. Την ίδια ημέρα κατά την οποία το Δικαστικό Συμβούλιο παρέπεμπε τον κ. Παππά στο Ειδικό Δικαστήριο με το άρθρο 86, την ίδια ακριβώς μέρα η εισαγγελέας του Δικαστικού Συμβουλίου ζητούσε την παραπομπή επίσης στο Ειδικό Δικαστήριο του Δ. Παπαγγελόπουλου, της Ελ. Τουλουπάκη και των δύο επίκουρων εισαγγελέων Εγκλημάτων Διαφθοράς, Χρήστου Ντζούρα και Στέλιου Μανώλη για κατηγορίες που φτάνουν μέχρι την κακουργηματική κατάχρηση εξουσίας.
Δεύτερο θλιβερό «νταμπλ»
Η σχέση ΣΥΡΙΖΑ και θεσμών φαίνεται πως είναι βαθιά προβληματική. Αν το δικαστικό συμβούλιο δεχθεί την εισήγηση της εισαγγελέως στην υπόθεση Παπαγγελόπουλου, θα είναι η πρώτη φορά «από συστάσεως ελληνικού κράτους» για να θυμηθούμε μια προσφιλή στην αξιωματική αντιπολίτευση φράση, που δύο υπουργοί μιας κυβέρνησης παραπέμπονται ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον για αδικήματα που σχετίζονται με μείζονα θεσμικά ατοπήματα. Κι αυτό θα είναι ακόμα ένα θλιβερό «νταμπλ».
Όλα αυτά θα ήταν ικανά να προκαλέσουν σεισμό στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αν η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν -και όχι μόνο δήλωνε- ένα κόμμα της φιλοευρωπαϊκής αριστερής παράδοσης. Γιατί για ένα τέτοιο κόμμα, ο σεβασμός στους θεσμούς, η αντιπαράθεση με πολιτικά επιχειρήματα και όχι με σκευωρίες με τους αντιπάλους, θα ήταν ο πρωταρχικός στόχος και μια σειρά κατηγοριών για αντιθεσμικές συμπεριφορές θα οδηγούσε σε εκρηκτική εσωκομματική αμφισβήτηση. Όμως δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα τέτοιο κόμμα και έτσι ενωμένοι βαδίζουν όχι απλώς προς την αποδοχή αλλά και προς τη διάθεση επανάληψης τέτοιου είδους συμπεριφορών.
O Παναγιώτης Δουδωνής είναι Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου Πανεπιστημίου Οξφόρδης-Πολιτικός αναλυτής
