Αντισυνταγματική χαρακτηρίστηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας η απώλεια του δικαιώματος σύνταξης, σε περίπτωση καταδίκης εργαζομένου στη Δ.Ε.Η.
Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 966/2022 απόφαση που εξέδωσε το ανώτατο δικαστήριο, η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 13 του ν. 4491/1966 δεν τελεί σε άμεση συνάφεια με την αρχή της προστασίας της κοινωνικής ασφάλισης.
«Δεν παρίσταται αναγκαία για την επίτευξη του σκοπού τον οποίο επιδιώκει, για την πραγμάτωση του οποίου κατάλληλα και επαρκή μέτρα προβλέπονται ήδη στη νομοθεσία (πέραν των κανόνων του ποινικού δικαίου, ιδίως, στο πειθαρχικό δίκαιο), με αποτέλεσμα να υπερακοντίζει τον σκοπό αυτό και να αντίκειται στην συνταγματική αρχή της αναλογικότητας».
«Η επέμβαση του νομοθέτη στην ασφαλιστική σχέση Ταμείου με τους ασφαλισμένους του και η ρύθμισή της με δυσμενέστερους κανόνες ως προς ορισμένους ασφαλισμένους για λόγους δημοσίου συμφέροντος, που ανάγονται στην προστασία της περιουσίας του Ταμείου από ποινικώς κολάσιμες πράξεις, (…) δεν συνιστά μη δικαιολογημένη δυσμενή διάκριση για τον θιγόμενο” ωστόσο, η δυνατότητα του νομοθέτη να επεμβαίνει στην ασφαλιστική σχέση οριοθετείται.
Η διάταξη αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας, διότι «παρόλον ότι τελεί σε συνάφεια προς τον ανωτέρω σκοπό δημοσίου συμφέροντος, αφού αποβλέπει στην προστασία της περιουσίας της Δ.Ε.Η., προβλέπει τη με αυτόματο τρόπο πλήρη στέρηση της συνταξιοδοτικής παροχής για αόριστο χρονικό διάστημα, μέτρο το οποίο λόγω της έκτασης και της διάρκειας των συνεπειών του υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο εν όψει του σκοπού τον οποίο επιδιώκει, καταλήγει δε να θίγει τον πυρήνα του δικαιώματος στην κοινωνική ασφάλιση».
