Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1919 στη Χίο και πέθανε στις 23 Ιουνίου το 1996. Υιός του Γεωργίου Παπανδρέου και της Σοφίας Μινέικο, κόρης Πολωνού αριστοκράτη και στρατιωτικού μηχανικού.
Μεγάλωσε στην Αθήνα και το μεγαλύτερο διάστημα της μαθητικής του ζωής, το πέρασε στο Κολέγιο Αθηνών. Διάβαζε για τον σοσιαλισμό και τον Μαρξισμό και εξέδωσε, με τους τρεις συμμαθητές του, Πάρι Kωνσταντινίδη, Λευτέρη Aδάμ και Γιώργο Σκιαδαρέση, το περιοδικό «Ξεκίνημα», στο οποίο δημοσίευσαν και μαρξιστικά κείμενα.
Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974 ίδρυσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ) με τρεις βασικούς πυλώνες: “Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση”. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 21 Οκτωβρίου 1981 – 2 Ιουλίου 1989 και από τις 13 Οκτωβρίου 1993 – 18 Ιανουαρίου 1996. Πριν ασχοληθεί με την πολιτική, ήταν καθηγητής Οικονομικών στις ΗΠΑ και συγγραφέας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι μια από τις κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες της χώρας και σε αυτό συμφωνούν φίλοι και αντίπαλοι. Ήταν ένας ηγέτης που ενέπνευσε εκατομμύρια κόσμου και ένας από τους ελάχιστους που έμεινε στην ιστορία με το μικρό του όνομα, ως ο αγαπημένος ενός πολύ μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, μετά την εκλογική νίκη του 1981, είχε περισσότερη δύναμη από όση οποιοσδήποτε άλλος πρωθυπουργός στη νεοελληνική ιστορία. Κατάφερε να ιδρύσει το πρώτο μη κομουνιστικό μαζικό κόμμα στην Ελλάδα, αλλά και να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στο πρόσωπό του και να διευθύνει το μαζικό αυτό κόμμα με τρόπο εξαιρετικά συγκεντρωτικό.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ έδωσαν μια ώθηση σε μια συντηρητική κοινωνία ώστε να εξελιχθεί και βελτίωσε το κοινωνικό και βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων. Είναι αλήθεια ότι οι κοινωνικές τομές βοήθησαν να αποβάλλουμε το συντηρητισμό δεκαετιών, να καταργηθούν νόμοι και θέσεις που παρέπεμπαν στο Μεσαίωνα ή έστω σε εποχές διχασμού και η Ελλάδα άρχισε να γίνεται πιο σύγχρονο Κράτος.
Αυτό που δεν κατάφερε όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν να μετατρέψει το ελληνικό πολιτικό σύστημα από ρουσφετολογικές προς περισσότερο καθολικές μορφές οργάνωσης παρότι βρέθηκε σε ευνοϊκές συνθήκες για να το πράξει. Δεν είχε σοβαρή αντίδραση από τα στελέχη του κόμματός του και υπ’ αυτή την έννοια είχε ευρύ πεδίο ελιγμών.
Όπως και να έχει ο Ανδρέας Παπανδρέου αποτέλεσε μια από τις τρεις πολιτικές φυσιογνωμίες, των οποίων η ηγεσία σημάδεψε την πολιτική σκηνή της χώρας, μετά από τον Χαρίλαο Τρικούπη και τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
