Θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας βλέπει ο o πρώην επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ και τονίζει πως «δεν πρέπει με τίποτε να αυξηθεί το βάρος του χρέους».
Συνέντευξη: Ρενάτο Λέκκα
Ο πολιτικός που πρωταγωνίστησε στην αποφυγή του Grexit μιλά στο ACTION 24 PRESS για την ανάγκη εφαρμογής νέων οικονομικών πολιτικών σε όλη την Ευρώπη παράλληλα με την άμεση ενεργειακή απεξάρτησή της από τη Ρωσία
«Η ακροδεξιά δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά στην εξουσία όσο στις γαλλικές εκλογές. Η εκλογή της Λεπέν
θα σήμαινε την αποδυνάμωση της Ευρώπης και θα προκαλούσε κοινωνικό χάος» τονίζει στην A24P ο
Μοσκοβισί.
-Ζούμε σε επικίνδυνες εποχές. Οι κίνδυνοι για την αύξηση του παγκόσμιου χρέους είναι τεράστιοι. Υπάρχει ο κίνδυνος στην Ελλάδα να δούμε μία νέα χρηματοοικονομική κρίση ή χρέους και να οδηγηθούμε σε ένα νέο Μνημόνιο;
Το ΔΝΤ αναθεώρησε τις παγκόσμιες προβλέψεις του: οι τιμές καταναλωτή αναμένεται να αυξηθούν κατά 12,6 % – 5,3 % στη ζώνη του ευρώ – και η αύξηση του ΑΕΠ αναθεωρήθηκε προς τα κάτω στο 2,8% – 1,1 % χαμηλότερα από την πρόβλεψη του Ιανουαρίου. Η αστάθεια που προκλήθηκε από τον πόλεμο της Ουκρανίας και την επιστροφή της επιδημίας σε ορισμένες γεωγραφικές περιοχές απειλούν την οικονομική κατάσταση της Ευρώπης, χωρίς όμως να προμηνύουν προς το παρόν μια οικονομική κρίση.
Η Ελλάδα είναι μια πολύ αγαπητή σε μένα χώρα και θα ήθελα να πω λίγα πράγματα γι’ αυτήν. Ως
Ευρωπαίος Επίτροπος, έκανα τα πάντα για να αποτρέψω το Grexit, να επιτύχω μια πιο ανθρώπινη
εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής για τον ελληνικό λαό, να δεσμευτώ για ευελιξία στην
εφαρμογή των δημοσιονομικών κανόνων και να διατηρήσω έναν γόνιμο διάλογο με την ελληνική
κυβέρνηση, με όποιον και να βρισκόταν στην εξουσία. Είμαι περήφανος που βοήθησα την υπέροχη
χώρα σας. Έχω τις ίδιες θέσεις και σήμερα: τα βάρη δεν πρέπει να αυξηθούν. Οι κανόνες του
συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης είναι υπερβολικά άκαμπτοι, πολύ περίπλοκοι και προκυκλικοί. Η Ελλάδα παρουσιάζει πλέον θετικά σημάδια με πρόβλεψη ανάπτυξης στο 3,5%. Εξόφλησε επίσης τις τελευταίες δόσεις των δανείων του ΔΝΤ στα τέλη Μαρτίου, δύο χρόνια νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα.
Παρά αυτά τα πολύ θετικά σημάδια, είμαι πεπεισμένος για την ανάγκη συνέχισης του δρόμου των
μεταρρυθμίσεων, τόσο για τη διασφάλιση καλύτερης ποιότητας ζωής για τους Έλληνες όσο και για τη
διασφάλιση της ποιότητας των δαπανών. Ως Πρώτος Πρόεδρος του Γαλλικού Ελεγκτικού Συνεδρίου, το ζήτημα της ορθής χρήσης του δημόσιου χρήματος είναι εξαιρετικά σημαντικό για μένα. Όσο
περισσότερα ξοδεύετε, τόσο καλύτερα πρέπει να ξοδέψετε! Αυτό πρέπει να γίνει μέσω θεμελιωδών
μεταρρυθμίσεων, όπως αυτές που ξεκίνησαν με το ελληνικό σχέδιο ανάκαμψης, το οποίο
χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ύψους 30 δισ. ευρώ
Ο Πιερ Μοσκοβισί συνδέθηκε όσο κανείς με την πρόσφατη ιστορία της χώρας. Υπήρξε Υπουργός
Οικονομικών της Γαλλίας τη δύσκολη περίοδο 2012 – 2014 ενώ από τη θέση του Επιτρόπου
Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων είδε τη χώρα – όπως περιγράφει ο ίδιος – να βρίσκεται
κοντά στο Grexit. Ο Γάλλος πολιτικός στην συνέντευξη που παραχωρεί στην Action24 Press, ζητάει από
την Ελλάδα να συνεχίσει το δρόμο των μεταρρυθμίσεων αλλά και την «ορθή χρήση του δημόσιου
χρήματος». «Όσο περισσότερα ξοδεύετε, τόσο καλύτερα πρέπει να ξοδέψετε», σημειώνει. Για τον
εισβολή στην Ουκρανία ο κ. Μοσκοβισί λέει πως η Ευρώπη χρηματοδοτεί εμμέσως τον πόλεμο του
Πούτιν για αυτό πρέπει να οδηγηθεί σε νέες μορφές ενέργειας. Ο πρώην Επίτροπος χαιρετίζει την
απόφαση της Γερμανίας για την ενίσχυση των αμυντικών δαπανών και τονίζει πως είναι η ώρα και για
«την ευρωπαϊκή στρατηγική μας αυτονομία». «Όχι απέναντι αλλά σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ», λέει
χαρακτηριστικά. Ανακουφισμένος από το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών ζητάει από τον Μακρόν
«περισσότερη δημοκρατία».
-Υπάρχει έντονη συζήτηση για «ευρωπαϊκή λύση» στο θέμα των τιμών ενέργειας λόγω της κρίσης του φυσικού αερίου. Κάτι τέτοιο είναι εφικτό; Υπάρχουν τα απαραίτητα εργαλεία;
Όπως υπενθύμισε σοφά η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δεν
μπορούμε να βασιζόμαστε σε έναν προμηθευτή που μας απειλεί ανοιχτά. Λάβαμε τη σωστή απόφαση
να μειώσουμε την ριψοκίνδυνη εξάρτησή μας από τη Ρωσία και, κυρίως, να μιλήσουμε με ενιαία φωνή.
Βραχυπρόθεσμα, η ΕΕ έχει λάβει μέτρα για να μετριάσει τις επιπτώσεις της αύξησης των τιμών της
ενέργειας μέσω των κοινών αγορών φυσικού αερίου καθώς και της υποχρέωσης για minimum
αποθήκευση αερίου. Οι κατευθυντήριες αυτές πρέπει όχι απλώς να μας επιτρέψουν να
αντιμετωπίσουμε προσωρινά τον πόλεμο, αλλά να γίνουν μόνιμες. Αυτό θα εμβάθυνε το ευρωπαϊκό
οικοδόμημα και θα ενίσχυε τη διεθνή μας επιρροή συμβάλλοντας στη μείωση των τιμών ενέργειας. Θα
άνοιγε επίσης το δρόμο για μελλοντικές συνεργασίες με μεγάλους προμηθευτές, πέρα από τα ορυκτά
καύσιμα. Μακροπρόθεσμα, η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία σημαίνει έμμεση
χρηματοδότηση των φιλοδοξιών του Πούτιν και, επομένως, ακούσια εμπλοκή στον συνεχιζόμενο
πόλεμο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο πλαίσιο μιας «οικολογίας του
πολέμου», πρέπει να αδράξει την ευκαιρία για να επιταχύνει τη μετάβαση προς μορφές πράσινηςενέργειας για να πετύχει ενεργειακή κυριαρχία, με στόχο τον μηδενισμό των ρωσικών εισαγωγών ορυκτών καυσίμων μέχρι το τέλος της δεκαετίας με το «σχέδιο REPowerEU».
-Για την αντιμετώπιση της πανδημίας η Ευρώπη θέσπισε το Ταμείο Ανάκαμψης. Μπορεί να υπάρξει κάποιο ομόλογο για την κρίση του πολέμου;
Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι επιτυχημένο και ήρθε την κατάλληλη στιγμή για την αντιμετώπιση του
οικονομικού αντίκτυπου της υγειονομικής κρίσης. Δεν θα πρέπει να αντιγράψουμε αυτό το εργαλείο,
αλλά μάλλον να το αναδιαμορφώσουμε και να το εμβαθύνουμε σε έναν πιο ισχυρό, ολοκληρωμένο και
διαρκή προϋπολογισμό. Με την αμοιβαιοποίηση του χρέους και των νέων ίδιων πόρων, αυτό το ταμείο θα μπορούσε να συμβάλει στο να δώσει ουσία στη στρατηγική μας και να ενισχύσει τις αμυντικές μας δυνατότητες απέναντι στη Ρωσία, καθώς και σε άλλες πιθανές εξωτερικές επιθέσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η βούληση να αποτραπεί ο πόλεμος είναι η ουσία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η οποία εξακολουθεί να μας κατευθύνει. Πρέπει τώρα να αδράξουμε την ευκαιρία για να εμβαθύνουμε την οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού αμυντικού πλαισίου. Με προϋπολογισμό 7,9 δισ. ευρώ για την περίοδο 2021-2027, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας χρηματοδοτεί τη συνεργατική αμυντική έρευνα και προωθεί μια ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανική και τεχνολογική βάση που είναι στοχευμένη στις δυνατότητες, ικανή και ανταγωνιστική. Για να ενισχύσουμε την ευρωπαϊκή στρατηγική μας αυτονομία, πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά και να αξιοποιήσουμε αυτό το ταμείο. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου Μαρκ Έισκενς περιέγραψε με χιούμορ την Ευρώπη ως «έναν οικονομικό γίγαντα, έναν πολιτικό νάνο και ένα στρατιωτικό σκουλήκι». Νομίζω ακριβώς ότι μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας ως Ευρωπαίοι είναι να μπορούμε να μιλάμε τη γλώσσα της ισχύος.
-Η Γερμανία – λόγω του πολέμου στην Ουκρανία – έκανε μια τεράστια στροφή όσον αφορά στις
αμυντικές δαπάνες. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό; Μπορεί να υπάρξει αποσύνδεση μεταξύ ευρωπαϊκής άμυνας και ΗΠΑ;
Δεν μπορώ παρά μόνο να υποδεχθώ και να χαιρετίσω την αλλαγή παραδείγματος στην οποία προέβη η Γερμανία από την αρχή αυτού του πολέμου. Με την αναστολή της διαδικασίας έγκρισης για τον αγωγό φυσικού αερίου Nordstream 2, την αποδοχή του παγώματος ορισμένων περιουσιακών στοιχείων, την αποσύνδεση των ρωσικών τραπεζών από το τραπεζικό σύστημα Swift, την παράδοση όπλων στην Ουκρανία και την ανακοίνωση επενδύσεων 100 δισ. ευρώ στην ευρωπαϊκή άμυνα, η Γερμανία έκανε επιλογή ευρωπαϊκής δύναμης. Η χώρα έχει επιβεβαιώσει την πρόθεσή της να δαπανήσει ποσά ρεκόρ στον στρατό της από το 2022 και μετά, ώστε να μπορεί να υπερβεί το 2% του ΑΕΠ που προτείνει το ΝΑΤΟ. Αυτή είναι μια ιστορική αλλαγή, δε σημαίνει όμως ότι εγκαταλείπουμε την κουλτούρα της σταθερότητας, της ειρήνης και των ισορροπιών στην Ευρώπη. Αντίθετα, αυτή η αλλαγή θέσης θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ευρώπη να προχωρήσει παραπέρα σε μια κοινή αμυντική πολιτική και ευρύτερα σε μια ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία, όχι απέναντι αλλά σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ.
-Ποιες είναι οι μεγαλύτερες απειλές που θα αντιμετωπίσει η Ευρώπη το επόμενο διάστημα;
Κατά τη γνώμη μου, η Ευρώπη διέρχεται μια υπαρξιακή κρίση: θέλουμε περισσότερη Ευρώπη, με
περισσότερη ολοκλήρωση και αλληλεγγύη, ή θέλουμε να αποσυνθέσουμε το οικοδόμημα που έχουμε
χτίσει τόσο προσεκτικά όλα αυτά τα χρόνια; Αυτό το δύσκολο ερώτημα, στο οποίο ο καθένας μας
πρέπει να απαντήσει, αντικατοπτρίζεται από τη συνεχιζόμενη άνοδο του ευρωσκεπτικισμού και της
αποχής στις ευρωεκλογές. Αυτά τα συμπτώματα αντικατοπτρίζουν μόνο μια βαθύτερη κρίση σχετικά με το ευρωπαϊκό εγχείρημα, τα μέσα και το μέλλον του. Αναφέρομαι στην άνοδο του λαϊκισμού, στις
αυξανόμενες απειλές για το κράτος δικαίου και στο Brexit. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι το απόλυτο
σύμβολο αυτής της διαρκούς σύγκρουσης μεταξύ φιλελεύθερων δημοκρατιών και αυταρχικών
καθεστώτων. Σκέφτομαι επίσης τα πρωτοφανή επίπεδα δημόσιου ελλείμματος και χρέους και την
κατακερματισμένη οικονομική κατάσταση στην Ένωση, που απειλούν τη χρηματοπιστωτική μας
σταθερότητα. Τέλος, φυσικά, δεν μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη την κλιματική κρίση, η οποία
είναι ίσως η πιο επικίνδυνη και επείγει να την αντιμετωπίσουμε. Υπάρχει μια ευκαιρία για εμάς, τους
Ευρωπαίους, να προχωρήσουμε περαιτέρω στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η Ευρώπη χτιζόταν πάντα
μέσα από κρίσεις, και το ίδιο κάνει και σήμερα. Η υγειονομική κρίση έδειξε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση
είναι σε θέση να διδαχθεί από τα λάθη της, έχει βγει ενισχυμένη από την πανδημία με το σχέδιο της
«Next Generation EU».
-Τι πιστεύετε ότι σκέφτεται η Κίνα; Η σημερινή κατάσταση σηματοδοτεί ένα σημαντικό γεωπολιτικό σημείο καμπής. Ενώ η Κίνα απείχε στα Ηνωμένα Έθνη κατά την ψηφοφορία για την καταδίκη της «επιθετικότητας κατά της Ουκρανίας» στις 2 Μαρτίου, είναι βέβαιο ότι παρακολουθεί την τρέχουσα κατάσταση με μεγάλη προσοχή.
Βραχυπρόθεσμα, ακόμη και αν οι δυτικές κυρώσεις ευνοήσουν λογικά μια οικονομική
επαναπροσέγγιση μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου, η Κίνα δεν επιθυμεί να εμπλακεί ενεργά σε αυτή τη
σύγκρουση και θα προτιμούσε να παραμείνει στο παρασκήνιο. Είναι επίσης πολύ προσεκτική όσον
αφορά στην αντίδραση των δυτικών κρατών. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία κάνει πολλούς να
αναλογιστούν την επισφαλή σχέση μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν. Ωστόσο η Κίνα έχει ήδη δηλώσει πως
προτεραιότητα της είναι να εδραιώσει την υπερδύναμή της έως το 2049. Θα γιορτάσει τα 100 χρόνια
της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας» και θα πρέπει να πραγματοποιήσει το «κινεζικό όνειρο». Σε ένα
εθνικό συνέδριο του κόμματος το 2017, ο Xi Jinping έβαλε το 2049 ως ορίζοντα για να κάνει την Κίνα
μια «σύγχρονη σοσιαλιστική χώρα» που θα «ανέβει στην κορυφή του κόσμου». Εν ολίγοις η Κίνα στοχεύει να σχεδιάσει μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, στην οποία θα είναι ηγεμονική και ο
πόλεμος στην Ουκρανία δεν εξυπηρετεί αυτό το όραμα.
Η εκλογή Λεπέν θα σήμαινε αποδυνάμωση της Ευρώπης και κοινωνικό χάος
-Θα θέλαμε το σχόλιο σας για τις εκλογές στην Γαλλία…
«Αν θέλουμε να μείνουν όλα όπως είναι, τότε πρέπει όλα ν’ αλλάξουν» λέει ο Τανκρέντι στον
«Γατόπαρδο» του Λαμπεντούζα. Αν και το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου είναι ίδιο με εκείνο του
2017, η ακροδεξιά δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά στην εξουσία.
Τα δύο παραδοσιακά κόμματα – το Σοσιαλιστικό και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, γύρω από τα οποία
δομήθηκε αρχικά το πολιτικό τοπίο έχασαν κάθε προεδρική ελπίδα, συγκεντρώνοντας ένα ποσοστό
κάτω από το 8%. Ο πρώτος γύρος των εκλογών χώρισε το πολιτικό τοπίο στα τρία και ενίσχυσε το
χάσμα μεταξύ αυτών των τριών στρατοπέδων: του φιλελεύθερου-κεντρώου πόλου του Μακρόν, του
εθνικιστικού ακροδεξιού πόλου της Λεπέν και του ριζοσπαστικού αριστερού πόλου του Μελανσόν που
έμεινε για λίγο εκτός της τελικής αναμέτρησης.
Για να αποφευχθεί μία μη αναστρέψιμη ζημιά στη δημοκρατία μας και να διατηρηθεί η Γαλλία ως
κινητήρια μηχανή στην Ευρώπη, η ψήφος κατά της ακροδεξιάς ήταν για μένα η μόνη επιλογή. Σε ένα
ταραγμένο πλαίσιο, η εκλογή της Λεπέν θα σήμαινε την αποδυνάμωση της Ευρώπης και θα
προκαλούσε κοινωνικό χάος. Έτσι, ο δεύτερος γύρος των εκλογών αποκάλυψε δύο στρατόπεδα και όχι τρία: έναν πρώτο πόλο που παρασύρθηκε από ακραίες και λαϊκίστικες ιδέες και έναν άλλο πόλο που αντιστάθηκε απέναντι σε αυτό το απεχθές εγχείρημα. Ο επανεκλεγείς πρόεδρος πρέπει τώρα να λάβει υπόψιν του τις οικολογικές και κοινωνικές απαιτήσεις, που διογκώνονται στη γαλλική κοινωνία και οφείλει να προσαρμόσει τη διακυβέρνησή του για να επιτύχει περισσότερη εγγύτητα και δημοκρατία.
Τα δημοσιονομικά είναι επίσης πιθανό να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ατζέντας καθώς οι
δαπάνες αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης και τώρα της ουκρανικής κρίσης, δεν
μπορούμε να αντέξουμε άλλο ένα «Whatever it takes».
