Ο Πέτρος Λαγούτης είναι απ’ τους πιο αναγνωρίσιμους ηθοποιούς της γενιάς του κι όχι μόνο. Ο Πέτρος Λαγούτης μιλά για το διπλό ρόλο του ηθοποιού-σκηνοθέτη στο έργο «Τέλειοι Ξένοι» στο θέατρο «Αθηνά», που ετοιμάζεται να κάνει πρεμιέρα, αλλά και για τη φετινή τηλεοπτική του παρουσία
Συνέντευξη στην Ίσμα Τουλάτου για την Action Press
Ο Πέτρος Λαγούτης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Απ’ τους πλέον αναγνωρίσιμους ηθοποιούς της γενιάς του -κι όχι μόνο- έχει διαγράψει σημαντική διαδρομή τόσο στο θέατρο, όσο και στην τηλεόραση. Το φετινό θεατρικό του εγχείρημα έχει τίτλο «Τέλειοι ξένοι» και πρόκειται να κάνει πρεμιέρα σε λίγες ημέρες στο θέατρο «Αθηνά». Ενα έργο του Πάολο Τζενοβέζε, το οποίο πραγματεύεται το διαρκώς επίκαιρο θέμα των ανθρώπινων σχέσεων κι ο ίδιος όχι μόνο παίζει, αλλά και σκηνοθετεί από κοινού με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο.
Στην τηλεόραση συμμετέχει στο σίριαλ «Παγιδευμένοι», που έχει ήδη αρχίσει να προβάλλεται απ’ τη συχνότητα του Antenna, ενώ αργότερα αναμένεται κι η προβολή του επόμενου κύκλου του «Ετερος Εγώ» απ’ την COSMOTETV, όπου επίσης θα τον δούμε. Πρόκειται, όπως λέει, για μία (ακόμη) φουλ σεζόν για τον ίδιο, την οποία μοιάζει ν’ αντιμετωπίζει χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Σ’ ένα διάλειμμα απ’ το φορτωμένο πρόγραμμά του μιλά στο Action Ρress για όλ’ αυτά και για πολλά ακόμη.
– Ν΄αρχίσουμε απ’ το θέατρο, απ’ την παράσταση που ετοιμάζετε;
– Ανεβάζουμε το έργο «Τέλειοι Ξένοι» του Πάολο Τζενοβέζε. Στον πρόλογο του βιβλίου του, ο συγγραφέας θυμίζει μία σοφή φράση του Μαρκές, που λέει ότι όλοι έχουμε τρεις κόσμους: έναν δημόσιο, έναν προσωπικό κι έναν μυστικό. Εν προκειμένω, λοιπόν, οι μυστικοί κόσμοι των επτά ηρώων του έργου βγαίνουν στην επιφάνεια και διαταράσσουν τα δήθεν ήρεμα νερά. Πρόκειται για επτά φίλους, τρία ζευγάρια κι έναν «ελεύθερο» που συγκεντρώνονται σ’ ένα σπίτι για φαγητό κι η οικοδέσποινα ρίχνει την ιδέα να παίξουν ένα παιχνίδι: όλες οι κλήσεις κι όλα τα μηνύματα που έρχονται να διαβάζονται και ν’ ακούγονται σε ανοιχτή ακρόαση. Εκεί αρχίζει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι που κανείς δεν είχε προβλέψει και διαταράσσει όλες τις σχέσεις…
– Θεωρείτε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις στις μέρες μας έχουν γίνει πιο σύνθετες;
– Ναι κι αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Δεν είναι μόνο η χρήση της τεχνολογίας κι ο «έξτρα μυστικός» κόσμος που σου παρέχει. Είναι ο τρόπος ζωής μας που -πλέον- αφήνει πολύ λίγο χρόνο για ν΄αφιερώσεις στον ή στη σύντροφο, στους φίλους, στα παιδιά σου. Πρέπει να πω ότι το έργο πραγματεύεται και τις συντροφικές και τις φιλικές σχέσεις, αλλά και τις σχέσεις γονιών-παιδιών. Κατά τη γνώμη μου ένας παράγοντας που εντείνει τη δυσκολία είναι ότι οι ρόλοι ανδρών-γυναικών έχουν αλλάξει πολύ και δεν νομίζω ότι έχουμε βρει ακόμη τις ισορροπίες μας, δεν είμαστε έτοιμοι γι’ αυτές τις αλλαγές, οπότε αυτή η μετάβαση δημιουργεί μία επιπλέον δυσκολία δίπλα στην έλλειψη χρόνου και στην επίδραση της τεχνολογίας. Οι άνθρωποι δεν «παιδεύουν» πια τις σχέσεις, πιο εύκολα παραιτούνται παρά τις δουλεύουν…
– Στην παράσταση παίζετε και παράλληλα συν-σκηνοθετείτε. Να μιλήσουμε λίγο γι’ αυτή τη συνθήκη;
– Ευτυχώς συν-σκηνοθετώ διότι η συνθήκη παίζω και σκηνοθετώ είναι όντως δύσκολη. Εγώ πρώτη φορά το κάνω και νομίζω ότι θ’ αργήσω να το επιχειρήσω πάλι. Στην προκειμένη περίπτωση, μάλιστα, μιλάμε για ένα έργο με πολλές απαιτήσεις, με την έννοια ότι υπάρχει αρκετός κόσμος στη σκηνή. Δεν είναι εύκολο… Ως ηθοποιός έχεις συνηθίσει να έχεις την προσοχή σου στραμμένη στον ρόλο σου. Ξαφνικά, τώρα, πρέπει να προσέχεις και τους ρόλους άλλων έξι-επτά ανθρώπων με αποτέλεσμα να δίνεις περισσότερη σημασία στους άλλους παρά στον εαυτό σου. Ευτυχώς, εκεί έρχεται το συν-σκηνοθετώ. Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος είναι το μάτι που χρειάζομαι και για τη δική μου δουλεά. Ευτυχώς, οι δυο μας έχουμε καταφέρει να συνεννοούμαστε άψογα για το πώς θέλουμε να γίνουν τα πράγματα, οπότε όλο το πράγμα κυλάει ρολόι.
– Η σκηνοθεσία είναι μία συνθήκη «εξουσίας» θα μπορούσε να πει κανείς. Είναι εύκολο να μοιράζεσαι αυτή τη διαδικασία με κάποιον;
– Διαφωνώ με τον όρο «εξουσία». Δεν το βλέπω έτσι. Το αντιλαμβάνομαι ως μία συνύπαρξη καλλιτεχνών -σκηνοθέτη και ηθοποιών- όπου εντάξει, ο σκηνοθέτης έχει μεν τον πρώτο λόγο, ωστόσο όλοι είναι συνεργάτες, συνέταιροι σε μία παράσταση που προσπαθούμε να φτιάξουμε. Επαναλαμβάνω, υπάρχει και κάποιος που συντονίζει όλη αυτή την προσπάθεια κι αν έχει κι ένα όραμα για το έργο προχωρά το όραμά του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εγώ ή ο Γιώργος μείναμε προσκολλημένοι σε μία αρχική ιδέα για το πώς θέλουμε την παράσταση. Το θέατρο είναι ζωντανό, ζυμώνεσαι με τους ηθοποιούς, βλέπεις πράγματα που δεν είχες φανταστεί κι οι ηθοποιοί το ίδιο…
– Η σκηνοθεσία, γενικότερα, σας ενδιαφέρει;
– Ναι, μ’ αρέσει πολύ, θα ήθελα να συνεχίσω. Με γοητεύει ότι μπορώ να έχω όλη την εικόνα στο κεφάλι μου, να την κυνηγάω, η συνθήκη «ανεβάζω μία παράσταση που είναι δημιούργημα του μυαλού μου». Οπως είπα και προηγουμένως, μπορεί να συμπληρώνεται από εύστοχες παρατηρήσεις των συνεργατών, αλλά μ’ αρέσει πολύ η ευθύνη του όλου, το coaching των ηθοποιών…
– Σας ενδιαφέρουν συγκεκριμένα έργα ή θεματικές;
– Δεν το ξέρω ακόμη. Το συγκεκριμένο έτυχε απ’ την πρώτη στιγμή που είδα την ιταλική ταινία στον κινηματογράφο να πω «αυτό πρέπει να γίνει στο θέατρο και θέλω να το κάνω εγώ». Ηταν κάτι που έγινε χρόνια πριν και μεσολάβησαν διάφορες καταστάσεις ώσπου να φτάσουμε εδώ. Μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον και το ήθελα. Δεν σκοπεύω να γίνω κάποιος που ψάχνει μανιωδώς ποιο έργο θα σκηνοθετήσει. Νομίζω ότι με κάποιον τρόπο τα πράγματα έρχονται και μας βρίσκουν.
– Φέτος ο χειμώνας προβλέπεται πολύ δύσκολος, έτσι προκύπτει από παντού. Σας φοβίζει αυτό σε σχέση με το θέατρο; Το ενδεχόμενο, δηλαδή, να μη βγει ο κόσμος απ’ το σπίτι του;
– Τα τελευταία χρόνια ζούμε μία κατάσταση όπου κυριολεκτικά δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Δεν αγχώνομαι για το αν θα έρθει ο κόσμος ή όχι, η δουλειά μας είναι να κάνουμε μία καλή παράσταση. Τώρα, σε ό,τι αφορά στο θέατρο γενικότερα, έχει επιβιώσει σε πολύ πιο δύσκολες εποχές, σε συνθήκες Κατοχής. Ο κόσμος το είχε ανάγκη κι αν δεν είχε χρήματα πλήρωνε με αβγά και πορτοκάλια. Τώρα, αν θα μειωθεί το κοινό, αν θα είναι λιγότερες οι παραστάσεις που θα λέμε του χρόνου ότι πήγαν καλά δεν το ξέρω. Εμείς οφείλουμε να προτείνουμε μία ωραία δουλειά που θα αφορά το κοινό κι από κει και πέρα, ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.
– Να πάμε τώρα και στα τηλεοπτικά;
– Φέτος είμαι στη σειρά «Παγιδευμένοι», που έχει ήδη αρχίσει να προβάλλεται απ’ τον Antenna. Εχουμε ξεκινήσει πολύ καλά και το feedback που παίρνω απ’ τον κόσμο είναι εντυπωσιακό, αρέσει πολύ. Είναι μία δουλειά που κι εγώ τη χαίρομαι ιδιαίτερα. Το σενάριο είναι πολύ ωραίο κι έχουμε την τύχη να το έχουμε σχεδόν ολόκληρο στα χέρια μας. Είναι ανακουφιστικό αυτό διότι πολλές φορές κάτι αρχίζει καλά, αλλά δεν ξέρεις πού μπορεί να οδηγηθεί. Εν προκειμένω, οι συντελεστές είναι εξαιρετικοί, τα πράγματα κυλούν πολύ όμορφα και πραγματικά θεωρώ ότι πρόκειται για ξεχωριστή δουλειά. Πέρα απ’ τους «Παγιδευμένους», έχω κάνει και τον επόμενο κύκλο του «Ετερος Εγώ», το «Ετερος Εγώ Νέμεσις», το οποίο θα προβληθεί απ’ την COSMOTE τον Δεκέμβριο, οπότε είναι μία φουλ σεζόν για μένα και τηλεοπτικά.
– Φέτος ο ανταγωνισμός στην τηλεόραση προβλέπεται ιδιαίτερα σκληρός. Τί σκέπτεστε γι’ αυτό;
– Εχω ξαναζήσει εποχές που ο ανταγωνισμός ήταν πολύ σκληρός, οπότε δεν με φοβίζει αυτό. Μακάρι να είναι όλες οι δουλειές καλές και να βρουν το κοινό τους. Εύχομαι να μην είναι μία φούσκα το φετινό και να σκάσει όπως έγινε την περίοδο 2009-10, που από τις 40 σειρές πήγαμε απότομα στις πέντε. Ισως οι ισορροπίες να βρίσκονται κάπου στη μέση. Αντικειμενικά είναι πολλές οι φετινές σειρές, για να τις παρακολουθεί κανείς όλες πρέπει να μην κάνει τίποτε άλλο στη ζωή του. Μοιραία ο τηλεθεατής θα κάνει τις επιλογές του κι ίσως κάποια σίριαλ να μη βρουν τον δρόμο τους καθόλου. Εύχομαι να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα…
– Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ηθοποιούς με σημαντική πορεία στο θέατρο, στον χώρο γενικότερα, να λένε «ναι» στην παρουσίαση τηλεπαιχνιδιών. Εσείς θα το κάνατε;
– Ναι, θα το ’κανα. Ενα ωραίο τηλεπαιχνίδι θα το ’κανα με μεγάλη χαρά. Δεν το βρίσκω κακό, φτάνει πια με τους διαχωρισμούς κι όλο αυτό το παραμύθι. Φυσικά και η θεατρική παιδεία είναι απαραίτητη, το θέατρο σε πρωτοζυμώνει και σε ετοιμάζει. Οταν υπάρχει αυτό, από κει και πέρα ο καθένας τραβάει τον δρόμο του…
Info: Το έργο «Τέλειοι Ξένοι» του Π. Τζενοβέζε κάνει πρεμιέρα στις 20 Οκτωβρίου στο θέατρο «Αθηνά» (Δεριγνύ 10 και Πατησίων). Σκηνοθεσία: Π. Λαγούτης, Γ. Πυρπασόπουλος. Με τους: Μυρτώ Αλικάκη, Ντάνη Γιαννακοπούλου, Πέτρο Λαγούτη, Δημήτρη Λιόλιο, Κατερίνα Μισιχρόνη, Δημήτρη Ξανθόπουλο, Γιώργο Χρανιώτη. Στον ρόλο της μικρής κόρης η Λυδία Σγουράκη.
