«Απόγευμα Πέμπτης της 22η ημέρας του Ιουλίου 2022, ώρα 20:15 μμ και ήδη έχω αργήσει ένα τέταρτο στο προκαθορισμένο ραντεβού μας με τον αναγνωρισμένο σκηνοθέτη Λεωνίδα Λοιζίδη στην Χριστιανική Γωνιά επί της οδού Κάνιγγος για να παρακολουθήσω τις τελευταίες πρόβες της θεατρικής παράστασης που είναι αφιερωμένη στην ζωή, το έργο, αλλά και τον μαρτυρικό θάνατο του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου της Σμύρνης από τους Τούρκους τα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής του ’22.
Γεωργία Μαυρομμάτη//ActionPress
Αυτών των γεγονότων του αίματος, του πόνου, της καταστροφής, του ξεριζωμού και της εξορίας, που ακόμα και σήμερα στην θύμηση των πονάνε οι ψυχές και κλαιν βουβά.
Τα συναισθήματα μου ανάμεικτά: περιέργεια, χαρά και προσμονή γι’ αυτό που θα παρακολουθούσα πίσω από τα φώτα της σκηνής…εκεί, καθισμένη σε μια γωνιά όπου θα άκουγα, θα αισθανόμουν, θα αφουγκραζόμουν από τις υπέροχες ερμηνείες των ηθοποιών, τις τελευταίες κραυγές αγωνίας του Αγίου που συνέβαλλε με την ταπεινότητα, την βοήθεια, την στήριξη, τον ανθρωπισμό και την αγάπη τον Ελληνισμό της Ιωνικής Γής και όχι μόνο…
Έως τον μαρτυρικό του θάνατο…
Βρίσκω μια καρέκλα και δίπλα μου κάθεται η σεναριογράφος Τάνια Χαροκόπου, η γυναίκα που έδωσε πνοή στην μεγαλεπήβολη αυτή παράσταση και μαζί με τον σκηνοθέτη Λεωνίδα Λοιζόδη όραμα τους είναι να ταξιδεύσει ο βίος του Επισκόπου όπου υπάρχει Ελληνισμός, έαν είναι δυνατόν σε όλη την Οικουμένη.
Και ξάφνου εμφανίζεται μπροστά μου, ο Επίσκοπος, ολοζώντανος, που τον ερμηνεύει έξοχα ο ηθοποιός Χάρης Εμμανουήλ Αγγουράκης και τα λόγια του με συνεπαίρνουν, με συγκινούν, με ταξιδεύουν και ασυναίσθητα κάνω το σταυρό μου εις την όψη του αποζητώντας την ευλογία του.
Ο χρόνος έχει γυρίσει πίσω, και μπροστά μου διαδραματίζονται νοερά όλες οι εξελίξεις των μακάβριων εκείνων στιγμών.
Καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης, ακούγονται, Σμυρναϊκά τραγούδια, υπό τις υπέροχες φωνές των ηθοποιών Παναγιώτη Πετράκη και Χρήστο Καλόου, από αυτά τα τραγούδια που ξέρουν να αγγίζουν κατευθείαν την ψυχή. Αλλά και οι ερμηνείες τους, εξιστορώντας το έργο του Επισκόπου στον Μακεδονικό Αγώνα (1903-1908) και μετέπειτα έως την τοποθέτηση του στην Σμύρνη το 1910 έως τον μαρτυρικό του θάνατο στις 27 Αυγούστου το 1922 σε προτρέπουν να θαυμάσεις ακόμα περισσότερο αυτήν την προσωπικότητα που και μόνο στο άκουσμα του ονόματος της νιώθεις ρίγη δέους.
Και όταν τελικώς έρχεται η κάθαρση με τον άδικο θάνατο του υπό την εντολή του Νουρεντίν πασά που έως Πόντιος Πιλάτος τον παρέδωσε στον Τουρκικό όχλο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, ακούς το σπαραχτικό ουρλιαχτό και μοιρολόι της ηθοποιού Τάνιας Τρύπη τρυπώντας την καρδία όπως ο στρατιώτης κάρφωσε τα πλευρά του Ιησού εις τον σταυρό για να ολοκληρώσει το μακάβριο έργο του θανάτου και να ακουστεί το τετέλεσθαί.
Και εκεί μαζί της, συνοδοιπόρος στην οδύσσεια του πόνου βρίσκεται πλάι της ο ηθοποιός Σταύρος Νικολαΐδης, ο οποίος συμπάσχει μαζί της σε αυτό το αργό και βασανιστικό ταγκό της ματωμένης και λαβωμένης ψυχής.
Και μαζί σε αυτό το παραλήρημα του πόνου, οδυρμού και απόγνωσης συμμετέχουν με τις ερμηνείες τους και οι ηθοποιοί Κωνσταντίνα Σιλεβρή και Μαριλού Πανουτσοπούλου μη μπορώντας να πιστέψουν την τελική ετυμηγορία του τέλους.
Η ώρα πέρασε…η πρόβα τελείωσε…και εγώ συγκινημένη έφυγα να προλάβω το τελευταίο δρομολόγιο του Μετρό εν έτη 2022…ή μήπως παρέμεινα κολλημένη στον χρόνο υπό το πρίσμα των γεγονότων της 27ης Αυγούστου του έτους 1922;.
Η πρεμιέρα της παράστασης θα πραγματοποιηθεί στις 12 Ιουλίου 2022
