Πάντα ήθελα να έχω ένα σπίτι δίπλα στην όχθη σαν του σατανικού έμπορου τέχνης Mick Jagger στην ταινία «Συλλέκτης έργων τέχνης», με τα μεγάλα παράθυρα που βλέπουν στη λίμνη και τον κήπο που κάθε Φθινόπωρο έχει ένα παχύ χρυσομπρούτζινο χαλί από πλατανόφυλλα ενώ την άνοιξη, μοσχομυρίζει από λεβάντες και γιασεμιά.
Τζένη Αθανασοπούλου//Action Press
Αγαπημένος προορισμός είναι τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες λίμνες του Βορρά της Ιταλίας, εκεί που το χιόνι από τους δολομίτες λειώνει στα πρασινογάλανα νερά και τα χωριουδάκια που απλώνονται στις όχθες σε προκαλούν να τα επισκεφτείς και να γευτείς τις μυρωδιές τους.
Αγαπημένος λοιπόν προορισμός η λίμνη Garda, η μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας που συναγωνίζεται τη λίμνη Como σε ομορφιά και γραφικότητα. Βρίσκεται ανάμεσα στη ρομαντική Βερόνα και την γοητευτική Μπρέσια. Είναι τόσο μεγάλη με γαλαζοπράσινα νερά που νομίζεις ότι είναι θάλασσα. Σχηματίστηκε στο τέλος της εποχής των παγετώνων και έχει έκταση 370 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στις αρχές του Μεσαίωνα η περιοχή της λίμνης κατοικήθηκε από τους Λομβαρδούς, ενώ κατά τον 13ο αιώνα περιήλθε στην εξουσία της βερονέζικης οικογένειας Scaliggeri.
Μέλη της οικογένειας έχτισαν πολυάριθμες αμυντικές κατασκευές σε διάφορα σημεία, όπως κάστρα, πύργους και οχυρωματικά τείχη, αλλά και λιμενικές εγκαταστάσεις. Αργότερα η λίμνη έγινε πεδίο μαχών ανάμεσα στη Βενετία και τον γερμανό Αυτοκράτορα που διεκδικούσαν αμφότεροι τον έλεγχο της περιοχής. Κατά τους πολέμους του Ναπολέοντα αρχικά επικράτησαν οι Γάλλοι και μετά την ήττα τους τα εδάφη της λίμνης πέρασαν στον έλεγχο των Αυστριακών.
Από την Βερόνα απέχει μόλις 38 χλμ. και από το Μιλάνο 160 χλμ. Οδηγώντας φτάνεις στη είσοδο της λίμνης στο μαγικό Κάστρο Sirmione (Castello Scaligero di Sirmione). Θεωρείται το πιο καλοδιατηρημένο μεσαιωνικό κάστρο της Ιταλίας και οι ντόπιοι το αποκαλούν ως το Κάστρο που δεν βυθίζεται. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα, διαθέτει πύργους και οδοντωτούς τοίχους, ενώ η κατασκευή του έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην άμυνα της περιοχής. Τα τείχη του κάστρου λειτουργούν ως ένα μικρό οχυρωμένο λιμάνι, ενώ γύρω γύρω υπάρχει τάφρος και μία σιδερένια γέφυρα για την είσοδο των επισκεπτών.
©Shutterstock
Το μικρό και γραφικό Sirmione είναι γεμάτο σοκάκια με μπουκαμβίλιες και σε κάθε γωνιά βρίσκεις μικρά μαγαζάκια με το πιο νόστιμο gelato που έχεις δοκιμάσει. Ηταν ο αγαπημένος καλοκαιρινός προορισμός της απόλυτης Ντίβας, Μαρία Κάλλας. Εδώ θα συναντήσεις τη Βίλλα της στη Via Catullo που πήρε το όνομα της από τον Ρωμαίο ποιητή και περνώντας απ’ έξω, μπορείς να τη φανταστείς να τραγουδά με τη μαγική φωνή της τα βράδια του καλοκαιριού! Η Κάλλας έφτασε εδώ για πρώτη φορά το 1952 έχοντας ήδη εγκατασταθεί μόνιμα με τον σύζυγό της στη Βερόνα. Αγάπησε πολύ το Sirmione και οι ντόπιοι λένε ότι περπάταγε στα σοκάκια χαλαρή και μίλαγε με όλους. Σε αυτό το σπίτι, η Κάλλας πήγε με τον Ωνάση για να ανακοινώσει τον χωρισμό της από τον Μενεγκίνι, ο οποίος πούλησε το σπίτι λίγο αργότερα.
Τα χωριά της Λίμνης
Τα χωριά απλώνονται γύρω – γύρω από τη λίμνη στο ίδιο αρχιτεκτονικό στυλ και παρόλο που είναι κάτω από τις Ιταλικές Αλπεις, τα λεμόνια και οι ελιές ευδοκιμούν και συντηρούν τους κατοίκους. Οι παραλίες με την άμμο και οι προκυμαίες σε προσκαλούν για ορθοπεταλιές και βαρκάδες και απώτερος σκοπός είναι φυσικά η Dolce vita! Παντού μπορείς να δοκιμάσεις την τοπική κουζίνα, η ιταλική pasta έχει την τιμητική της όπως και το ψάρι. Οι Ιταλοί αγαπούν το ψάρι και σε αυτά τα μέρη, ο μαγειρευτός μπακαλιάρος είναι ο βασιλιάς της γεύσης.
Isola del Garda
Μέσα στη λίμνη υπάρχουν αρκετά νησάκια, με μεγαλύτερο το Isola del Garda. Το νησάκι έχει πλούσια ιστορία, όπως και όλη η περιοχή. Οι Ρωμαίοι το είχαν ως τόπο ταφής και λατρείας, οι πειρατές ως καταφύγιο και ο Αγιος Φραγκίσκος της Ασίζης ως ερημητήριο. Το νησάκι επισκέφτηκε επίσης ο Dante και το αναφέρει και στην Divina Comedia. Σήμερα έχει περάσει σε ιδιώτες, φυσικά οι ιδιοκτήτες είναι Κόντηδες και όχι Mπίθουλας και το μοναστήρι έχει μετατραπεί σε palazzo βενετσιάνικου στυλ. Μπορείς να πάρεις μία barca από το Sirmione και να το επισκεφτείς.
©Shutterstock
Limone sul Garda
Φτάνοντας στο χωριουδάκι Limone sul Garda από τη λίμνη, η πρώτη εικόνα είναι όμορφα περιποιημένα σπίτια σε κεραμιδί χρώμα, σφηνωμένα σε βράχους σε δύο ή τρία επίπεδα με θέα τη λίμνη που χρωματίζονται από κόκκινα γεράνια σε κάθε μπαλκόνι και παράθυρο. Το όνομα του το χωριό το πήρε φυσικά από τις ατελείωτες λεμονιές. Εδώ ζουν περίπου 1.000 κάτοικοι, οι οποίοι συντηρούνται από το ψάρεμα και την παραγωγή λεμονιών. Είναι το πιο βόρειο σημείο του πλανήτη μας που καλλιεργούνται με φυσικό τρόπο λεμόνια ακόμη και δίπλα στους Δολομίτες.
Λένε ότι οι κάτοικοι έχουν κάποιο ελιξίριο και ζουν για πολλά χρόνια, ενώ συμμετείχαν σε μια επιστημονική μελέτη για να εξηγηθεί η μακροζωία τους. Ο ντόπιοι έχουν φυσικά τη δική τους εξήγηση και αποκαλούν «γονίδιο limone» το γονίδιο που τους επιτρέπει να τρώνε ότι θέλουν ενώ αυτό καταστρέφει όλα τα λιπίδια. Μόλις φτάσεις μπορείς να δοκιμάσεις μία φρεσκοστυμμένη λεμονάδα από τα υπαίθρια κιόσκια. Θα είναι η πιο μυρωδάτη και γλυκιά λεμονάδα που έχεις πιεί.
Riva del Garda
Πιο βόρεια και κάτω από τους Δολομίτες θα βρεις το χωριό Riva del Garda.Συνδυάζει μεσαιωνική αρχιτεκτονική και έχει μία μεγάλη προκυμαία για καλοκαιρινή passeggiata.Αξίζει να επισκεφτείς το μεσαιωνικό κάστρο Rocca del Riva που χτίστηκε το 12ο αιώνα και αναμορφώθηκε και αυτό από τους Scaligeri, ενώ σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.Εδώ θα δοκιμάσεις το καλύτερο gelato στην Gelateria Flora.
Salò
Αλλη μία γραφική κωμόπολη στις δυτικές ακτές είναι το Salò, που υπήρξε η έδρα της «Δημοκρατίας του Σαλό», του κράτους-μαριονέτα των Γερμανών που ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1943 από τον Moussolini. Με λίγο πιο αυστηρές γραμμές, αλλά όμορφη με μεγάλη προκυμαία και μικρά ristorante δίπλα στη Λίμνη. Τα καλοκαιρινά βράδια στις όχθες αυτού του παραδείσου, μπορείς να κάθεσαι σε ένα παγκάκι και να κοιτάς μακριά τα φώτα του πιο κοντινού χωριού και τα χιλιάδες αστέρια και να φορτίσεις τις μπαταρίες σου για το χειμώνα που έρχεται! Ισως είναι και ένας τρόπος να ξαναδούμε τη ζωή μέσα από τα αστέρια (κλεμμένο από τον Dante). «Eρωτας που μαζί κινεί τον ήλιο και τα αστέρια».
