«Εχω σχεδιάσει μία ξεχωριστή βραδιά για εσάς», είπε o Jay-Z το βράδυ της 23ης Νοεμβρίου του 2003 έχοντας μόλις ανεβεί στη σκηνή του Madison Square Garden στη Νέα Υόρκη.
Η συγκεκριμένη συναυλία υποτίθεται ότι θα ήταν η τελευταία συναυλία του Shawn Carter, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Jay-Z, στη Νέα Υόρκη, καθώς μετά την κυκλοφορία του όγδοου άλμπουμ του The Black Album η άκρως επιτυχημένη καριέρα του τότε αδιαμφισβήτητου «βασιλιά» του χιπ χοπ φαινομενικά θα έφτανε στο τέλος.
Ευτυχώς, ο Hova δεν τήρησε τον λόγο του και συνέχισε να δημιουργεί μουσική, ωστόσο η συγκεκριμένη συναυλία στο Madison Square Garden είναι μία από τις πιο ιστορικές χιπ χοπ συναυλίες όλων των εποχών. Ο Jay το 2003 βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του, χαίροντας τον σεβασμό κοινού και κριτικών, ενώ από πολλούς θεωρείτο ήδη ο καλύτερος και πιο ολοκληρωμένος ράπερ όλων των εποχών (ειδικά μετά τις δολοφονίες των 2Pac και Notorious B.I.G., οι οποίοι δεν πρόλαβαν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους στο έπακρο).
Η συναυλία ξεκίνησε με τον πιο «χιπ χοπ» τρόπο: ο διάσημος παρουσιαστής αγώνων μποξ Μάικλ Μπάφερ ζέστανε το κοινό ανακοινώνοντας τον ερχομό του Jay λες και είναι μποξέρ και με το που τελείωσε να φωνάζει το όνομα του, ακούστηκαν τα βιολιά του «What More Can I Say», στο οποίο ο Jay εξηγεί τους λόγους που αποφάσισε να αποσυρθεί, αλλά και γιατί θεωρεί ότι είναι ο καλύτερος ράπερ όλων των εποχών. Σε αυτό το μήκος κύματος συνέχισε και με το «Public Service Announcement», το οποίο τότε ήταν δεν ήταν ιδιαιτέρως γνωστό, αλλά έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ένα από τα κομμάτια με τα καλύτερα κουπλέ στην ιστορία του χιπ χοπ.
Στη συνέχεια στη σκηνή ανέβηκε η μπάντα του Jay-Z με «μαέστρο» τον Questlove των Roots, η οποία άλλαζε θέσεις ανάλογα το setlist με τον DJ και παραγωγό του Hov, Just Blaze. Η συνέχεια της συναυλίας, όπως και ο κατάλογος του Hova, ήταν γεμάτη με hits. Η αρχή έγινε με το «Can I Get a…» και στη συνέχεια ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια εκείνης της χρονιάς το «Dirt Off Your Shoulder», μέχρι που στη σκηνή ανέβηκε ένας από τους καλύτερους φίλους και συνεργάτες του Jay ο Memphis Bleek.
Μαζί ερμήνευσαν μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δισκογραφικής του Jay-Z, Roc-A-Fella Records, «Big Pimpin» και «Hard Knock Life».
Υστερα ακολούθησε μία από τις πιο συγκινητικές και θρυλικές στιγμές στην ιστορία του χιπ χοπ, όταν όντας ο κορυφαίος ράπερ εκείνης της στιγμής (και πιθανότατα όλων των εποχών) ο Jay-Z έδωσε τον σεβασμό του στους «χαμένους ήρωες και τις χαμένες ηρωίδες» του είδους, Tupac, Biggie Smalls, Lisa «Left Eye» Lopez, Big Pun, Big L και Jam Master Jay, παίζοντας ορισμένα από τα κομμάτια τους και τραγουδώντας τους στίχους μαζί με το κοινό. Στην ιστορία έχει γραφτεί η στιγμή που οι 20 χιλιάδες θεατές που βρίσκονταν στο Madison Square Garden τραγουδούν απέξω τους στίχους του Biggie στο «Mo Money, Mo Problems», αποδεικνύοντας τη βαρύτητα που είχε ο αδικοχαμένος ράπερ για τη Νέα Υόρκη, αλλά και τον κόσμο του χιπ χοπ συνολικά.
Οι συνεργασίες όμως δεν σταμάτησαν εκεί καθώς πέραν των Freeway και Beanie Sigel που ήταν μέλη της Roc-A-Fella, στη σκηνή ανέβηκε και ένα από τα μεγαλύτερα είδωλα εκείνης της εποχής η Missy Elliott για να ερμηνεύσει το «Is That Yo Bitch».
Το σόου όμως δεν είχε ακόμη τελειώσει. Είχε έρθει η στιγμή που αρκετοί περίμεναν: η σειρά της Beyonce. Η τότε σύντροφος και αργότερα σύζυγος του Jay-Z είχε μόλις κυκλοφορήσει το single «Crazy in Love», στο οποίο συμμετέχει και ο πρώτος και η ταλαντούχα τραγουδίστρια «κατέλαβε» τη σκηνή, παίζοντας και δύο δικά της τραγούδια, τα «Baby Boy» και «Summertime Song». Στο τελευταίο εμφανίστηκε και ο θρύλος της ραπ Ghostface Killah των Wu-Tang Clan, φορώντας το εμβληματικό του μπουρνούζι.
Σε μία τόσο μεγάλη στιγμή της καριέρας του, ο Carter ήθελε να αποδείξει γιατί αποτελούσε τόσο μεγάλο κεφάλαιο για το χιπ χοπ, δίνοντας ένα τέλος σε μερικές από τις κόντρες που είχαν προκύψει τα προηγούμενα χρόνια. Αν και η ιστορική του κόντρα με τον Nas για τον τίτλο του «βασιλιά της Νέας Υόρκης», θα έληγε δύο χρόνια αργότερα, ο Carter ανέβασε στη σκηνή τη Foxy Brown για να ερμηνεύσουν μαζί ένα από τα πρώτα κομμάτια της καριέρας του, «Ain’t No N***a», δείχνοντας έτσι ότι όποια προβλήματα μεταξύ των δύο ανήκαν στο παρελθόν.
Μετά τους «εχθρούς» είχε έρθει η ώρα για μία « παλιά φίλη»: τη βασίλισσα του hip hop soul, Mary J. Blige. Η Blige αφού αποκάλεσε τον Jay «καλύτερο ράπερ της γενιάς μας», χάρισε τη μαγική φωνή της στα «Can’t Knock the Hustle» και «Song Cry», ενώ το ίδιο έκανε και ο Pharell Williams, ο οποίος αφότου ερμήνευσε μερικά δικά του κομμάτια, βοήθησε τον Jay στα «I Just Wanna Love U» και «Change Clothes».
Ακολούθησε το «Encore», σηματοδοτώντας ότι η συναυλία έφτανε προς το τέλος της. Με το που τελείωσε το κομμάτι, τα φώτα έσβησαν και οι 20 χιλιάδες Νεοϋορκέζοι που βρίσκονταν στο Madison Square Garden άρχισαν να φωνάζουν το όνομα «Hova» ρυθμικά, μέχρι που ο Jay-Z εμφανίστηκε στη σκηνή με τον R. Kelly. Εναν χρόνο οι δύο τους είχαν κυκλοφορήσει έναν άλμπουμ μαζί, αλλά μετά μόλις ξέσπασαν οι κατηγορίες ενάντια του Kelly, ο Jay-Z αποφάσισε να διακόψει τις σχέσεις μαζί του, τουλάχιστον προσωρινά.
Αυτό ήταν και ένα από τα μεγαλύτερα λάθη στην καριέρα του Carter, καθώς παρότι ο Kelly κατηγορείτο για παιδεραστία και κατοχή παιδικής πορνογραφίας, επέλεξε να τον ανεβάσει στη σκηνή. Αν και ο Jay-Z στη συνέχεια αποστασιοποιήθηκε και πάλι από τον τραγουδιστή όπως είχε κάνει και το 2002, ποτέ δεν κατάφερε να πείσει ότι δεν γνώριζε τι άνθρωπος ήταν ο R. Kelly.
Μετά λοιπόν και από αυτή τη (στην καλύτερη περίπτωση αμήχανη) συνεργασία, είχε έρθει η ώρα για το πραγματικό κλείσιμο. «Δεν θέλω να παρτάρω άλλο μαζί σας. Θέλω να με νιώσετε», δήλωσε ο Carter, προτού ξεκινήσει το «December 4th», στο οποίο συμμετέχει η μητέρα του Gloria Carter.
Οταν το τραγούδι τελείωσε, ο Jay έμεινε ακίνητος στο κέντρο της σκηνής, σηκώνοντας τα χέρια του στον αέρα. Ισως ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του που είχε μείνει άφωνος, αλλά μετά από μία συναυλία τριών ωρών δεν χρειαζόταν να πει κάτι ακόμη… τα είχε πει όλα.
με πληροφορίες από Rolling Stone
