Από θύμα trafficking σε «χρυσό» δρομέα, από πάμφτωχός γιός κογκολέζων μεταναστών σε δεινό σκόρερ και από θύμα τραγικού τροχαίου που του άφησε βαθιές ουλές σε κορυφαίο ποδοσφαιριστή: Τρεις αθλητές, τρεις απίστευτες ιστορίες…
Σταύρος Κουράκος/ActionPress
Φωτογραφικά φλας να αστράφτουν, ζητωκραυγές απ’ το πλήθος να δονούν την ατμόσφαιρα, οι τηλεοπτικές κάμερες να ζουμάρουν πάνω τους. Κορυφαίοι αθλητές στον κόσμο έχουν βιώσει δεκάδες φορές αυτό το σκηνικό, έχουν νιώσει χαρούμενοι με τις επιτυχίες και τα ρεκόρ τους, έχουν προσφέρει τη χαρά σε όσους τούς ακολουθούν και τους λατρεύουν. Ομως η ιστορία του Μο Φάρα, η οποία πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας, με τον ίδιο να εξομολογείται ότι σε ηλικία 8 ετών είχε πέσει θύμα τράφικινγκ (trafficking), μας θυμίζει ότι πολλοί αθλητές επιπέδου, για να φτάσουν εκεί που βρίσκονται τώρα, πέρασαν από μεγάλες δυσκολίες και κακουχίες, ζώντας σε αντίξοες συνθήκες, που -όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος- τους «γιγάντωσαν» ηθικά, τους «ζύμωσαν» εσωτερικά, τους «χαλύβδωσαν» για να φτάσουν με πολύ κόπο στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
Εχουμε ζήσει από κοντά την ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος με την οικογένειά του ήρθε απ’ τη Νιγηρία στην Αθήνα για να βρει μία καλύτερη ζωή, με τον πατέρα του να πουλάει cd στους δρόμους, να βιώνουν δύσκολες συνθήκες, όμως με τον ίδιο, αλλά και τα αδέλφια του, να ζουν το αμερικανικό όνειρο και να γεύονται τη χαρά της επιτυχίας. Εχουμε ακούσει για την ιστορία του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, με τον ίδιο να πεινάει και να αναζητάει φαγητό σε μαγαζιά, πείθοντας υπαλλήλους να του προσφέρουν ένα μπέργκερ και τον πατέρα του να είναι αλκοολικός, αποξενωμένος απ’ τα παιδιά του και τη γυναίκα του. Γνωρίζουμε για τα φτωχά παιδικά χρόνια του Μέσι και πως απ’ τις αλάνες του Ροζάριο της Αργεντινής, βρέθηκε στη Μασία της Μπαρτσελόνα, για να γίνει ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του πλανήτη.
Ομως η ιστορία του μεγάλου δρομέα αποστάσεων στο στίβο, του Μο Φάρα, είναι ξεχωριστή και μας θυμίζει ανάλογες περιπτώσεις αθλητών που πέρασαν δύσκολα χρόνια μέχρι να βρεθούν στην κορυφή.
Ο ολυμπιονίκης που είχε πέσει θύμα trafficking
Ολοι γνώριζαν την καταγωγή του Μο Φάρα απ’ τη Σομαλία, όμως κανείς δεν μπορούσε να υποπτευθεί την απίστευτη ιστορία που κρυβόταν πίσω απ’ τον τέσσερις φορές «χρυσό» ολυμπιονίκη με τη Μεγάλη Βρετανία στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων. Οπως αποκάλυψε πρόσφατα, σε ηλικία 8 ή 9 ετών είχε πέσει θύμα τράφικινγκ, με μία γυναίκα να τον παίρνει απ’ την οικογένειά του στη Σομαλία, ισχυριζόμενη ότι θα τον έστελνε σε συγγενείς του στην Ευρώπη. Η ίδια όμως ουσιαστικά τον κράτησε για σκλάβο, σκίζοντας τα χαρτιά του για να μην μπορεί να βρει τις ρίζες του ή κάποια επαφή με συγγενικό του πρόσωπο, ενώ του έδωσε το όνομα Μο Φάρα, με το πραγματικό του όνομα να είναι Χουσεΐν Αμπντί Καχίμ. Τώρα, που έγινε πλέον γνωστή η ιστορία του 39χρονου, που αποτέλεσε έναν από τους κορυφαίους δρομείς στα 5 και 10 χιλιόμετρα, που έχει αναδειχτεί σε «Ταξιάρχη του Τάγματος της Μεγάλης Βρετανίας», η μητροπολιτική αστυνομία του μεγάλου νησιού ξεκίνησε έρευνες για να βρει τα ίχνη αυτών που ουσιαστικά τον απήγαγαν.
Το «θηρίο» Λουκάκου δεν είχε να φάει ούτε ψωμί
Η ζωή του Ρομέλου Λουκάκου μοιάζει σαν παραμύθι. Ο Βέλγος ποδοσφαιριστής, δεινός σκόρερ, έχοντας διαπρέψει με την εθνική του ομάδα κι έχοντας αγωνιστεί σε αρκετά μεγάλα κλαμπ όπως η Τσέλσι, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Ιντερ, η Εβερτον έχει ζήσει δύσκολα παιδικά χρόνια, χωρίς να έχει να φάει ούτε ψωμί, χωρίς να έχει ζεστό νερό για να κάνει μπάνιο. Ο ίδιος έχει αποκαλύψει ότι σε ηλικία 6 ετών, κατάλαβε ότι η οικογένειά του είχε χρεωκοπήσει, όταν γύρισε στο σπίτι και είδε τη μητέρα του να κοιτάει το άδειο της ψυγείο. Δεν υπήρχε τίποτα μέσα σε αυτό, παρά μόνο ψωμί και γάλα. Τίποτα άλλο. Δεν ήταν απλώς φτωχοί, αλλά κατεστραμμένοι. Στο σπίτι για αρκετό διάστημα δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρική ενέργεια, ούτε βέβαια τηλεόραση. Η μητέρα του ζέσταινε σε μία κούπα το νερό, για να το ρίξει στο σώμα του και να πλυθεί υποτυπωδώς, τις κρύες μέρες του χειμώνα. Αυτές οι συνθήκες τού είχαν δώσει δύναμη για να βρει από νωρίς τον δρόμο της επιτυχίας. Οπως έχει εξιστορήσει, ήταν η στιγμή που είπε στη μάνα του: «Μητέρα, θα αλλάξουν όλα. Θα δεις. Θα παίξω ποδόσφαιρο στην Αντερλεχτ και θα συμβεί σύντομα. Δεν θα έχεις πλέον να ανησυχείς για τίποτα». Ετσι κι έγινε. Αρχισε να παίζει μπάλα σαν να μην υπάρχει αύριο, με τέτοιο πάθος για να πετύχει τον στόχο του, που ξεχώριζε απ’ όλους τους άλλους.
Σε ηλικία 11 ετών πήγε στη Λιρς και στα 12 χρόνια του είχε πετύχει 76 γκολ σε 34 ματς. Ηταν θέμα χρόνου να τον δουν οι μάνατζερ και να τον προωθήσουν. Κορυφαία του μεταγραφή το 2017 με τη Μάντσεστερ να δίνει στην Εβερτον 85 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει και τον ίδιο να αμείβεται με 285.000 ευρώ την εβδομάδα. Η υπόσχεση στη μητέρα του είχε γίνει πράξη. Δεν πείνασαν ποτέ ξανά… Με τον Λουκάκου να σπουδάζει κιόλας και να μιλάει πλέον οκτώ διαφορετικές γλώσσες.
Η ιστορία πίσω απ’ τις τρομακτικές ουλές στο πρόσωπο του Ριμπερί
Ο Γάλλος ποδοσφαιριστής, ακραίος επιθετικός, Φρανκ Ριμπερί, έχει γίνει γνωστός για τις ντρίμπλες του και τα γκολ που έχει πετύχει, με την εθνική ομάδα της χώρας του, την Μπάγερν, τη Μαρσέιγ, τη Φιορεντίνα, όμως ξεχωρίζει φυσιογνωμικά και για κάποιες μεγάλες ουλές που έχει στο πρόσωπό του, πίσω απ’ τις οποίες κρύβεται μία ιστορία.
Μόλις σε ηλικία 2 ετών, είχε χτυπηθεί δύο φορές απ’ τη μοίρα. Πρώτα έχασε τους γονείς του σε τροχαίο δυστύχημα και λίγο αργότερα, λίγο έλειψε κι ο ίδιος να πέσει θύμα σε αντίστοιχο συμβάν. Το φτωχό ζευγάρι που τον είχε υιοθετήσει, ο Πιερ με τη Μαρί Ριμπερί, με τον Φρανκ να βρίσκεται στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, συγκρούστηκαν μετωπικά με φορτηγό, γλιτώνοντας τη ζωή τους από θαύμα, με τον μόλις 2 ετών Ριμπερί να εκσφενδονίζεται στο παρμπρίζ και να χρειάζεται να του γίνουν 100 ράμματα στο πρόσωπο, τα οποία αποτυπώνουν μέχρι και σήμερα τις τρομακτικές ουλές που έχει.
Τι κι αν στο σχολείο είχε πέσει θύμα μπούλινγκ, αφού τον φωνάζανε «σημαδεμένο» και «Κουασιμόδο», ο ίδιος δεν κρύφτηκε, δεν το έβαλε κάτω, πείσμωσε κι έδωσε τις απαντήσεις του στο γήπεδο. Σχετικά ο Ριμπερί έχει σχολιάσει το θέμα λέγοντας ότι: «Είμαι περήφανος για τις ουλές μου. Αυτές με έκαναν έναν πιο δυνατό άνθρωπο. Αυτός είμαι, αυτό είναι το πρόσωπό μου κι είμαι εδώ, δυνατός, για να αντιμετωπίσω κάθε εμπόδιο…».
