Αντιφατική προσωπικότητα, η οποία θεωρεί «τις ασάφειες πλεονέκτημα» και «τα στριφογυρίσματα διπλωματία» είναι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όπως τον σκιαγραφεί ο τέως πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Ανατροπές».
Σε κεφάλαιο του βιβλίου υπό τον τίτλο «Η οθωμανική νοσταλγία» ο Ολάντ αναφέρει πως «αυτός που ενίοτε τον εμφανίζουν ως νέο σουλτάνο», χάιδεψε πολλές αντιφατικές φιλοδοξίες». Από τότε που έφτασε στην εξουσία ο Ερντογάν έδειξε, κατά τον Ολάντ, δύο πρόσωπα. Αρχικά εμφανίστηκε ως ένας σύγχρονος ηγέτης, προώθησε το ζήτημα της προσχώρησης της Τουρκίας στην ΕΕ και βελτίωσε τα οικονομικά της χώρας του.
Στη συνέχεια, βλέποντας, κατά τον Ολάντ, «τα άνθη της αραβικής άνοιξης να μαραίνονται» και τις εξελίξεις στη Συρία, στην Αίγυπτο, στη Λιβύη και στις χώρες του Κόλπου, χάραξε μία νέα στρατηγική βασισμένη στην επιθετικότητα και στην οθωμανική νοσταλγία.
Άφησε το 2015 εκατοντάδες χιλιάδες Σύρους πρόσφυγες να φτάσουν στα νησιά και τις ακτές της Ελλάδας, για να «εξαργυρώσει» στη συνέχεια, όπως επισημαίνει ο Ολάντ, το κλείσιμο των συνόρων. Ήταν μια μορφή εκβιασμού στην οποία η Άνγκελα Μέρκελ δεν αντιστάθηκε και έπεισε και τους άλλους Ευρωπαίους να μην αντισταθούν, αναφέρει ο Ολάντ, επισημαίνοντας πως η Ευρώπη έκλεισε τα μάτια της στις αυξανόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία.
Αναφερόμενος στο αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα κατά του Ερντογάν, ο Ολάντ επισημαίνει πως η εμμονή του Τούρκου προέδρου ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη στηρίζουν τον Γκιουλέν είναι ανυπόστατη και χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την περαιτέρω απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση.
Κατά τον ίδιο, ο Ερντογάν στην επιδίωξη του να ανασυστήσει έτην οθωμανική αυτοκρατορία αποφάσισε να εμπλακεί σε συρράξεις. Ασάφεια επικρατεί και ως προς το ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ η οποία, όπως σημειώνει ο Ολάντ, αγοράζει όπλα από τη Ρωσία, θέτει όρους για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας, επιδιώκει την αντιπαράθεση με την Ελλάδα, επιμένει στην κατοχή της βόρειας Κύπρου εμποδίζοντας κάθε προσπάθεια προσέγγισης των δυο κοινοτήτων και αμφισβητεί το δικαίωμα της Κύπρου, που είναι μέλος της ΕΕ, να εκμεταλλευτεί τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της ναυτικής της ζώνης
