Ο ηθοποιός, που την τελευταία διετία συμμετείχε τόσο στις «Αγριες Μέλισσες» όσο και στον «Σασμό», μιλά για τους διαφορετικούς κώδικες του θεάτρου απ’ την τηλεόραση, τη σχέση του με τη σκηνοθεσία, αλλά και τα σχέδιά του για τη νέα σεζόν.
Συνέντευξη στην Ισμα Τουλάτου για το ActionPress
Δικηγόρος Ελευθερίου στις «Αγριες Μέλισσες», καθηγητής Παπαφράγκος στον «Σασμό». Την τελευταία διετία, ο Αλέξιος Κοτσώρης έχει συμμετάσχει και στα δύο σίριαλ που κατόρθωσαν να καθηλώσουν το τηλεοπτικό κοινό στις συχνότητες του Ant1 και του Alpha αντίστοιχα. Τύχη ή δικαίωση; Ο ίδιος τείνει μάλλον προς το δεύτερο…
Εχει διαγράψει μία σημαντική διαδρομή στο θέατρο, τόσο ως ηθοποιός όσο και ως σκηνοθέτης, ενώ στο βιογραφικό του συναντά κανείς κι αξιόλογες κινηματογραφικές συμμετοχές. Ωστόσο, ο ίδιος δεν αγαπά τις διακρίσεις και θεωρεί ότι όλα τα παραπάνω είναι απλώς πτυχές μιας δουλειάς που αγαπά πολύ. Δηλώνει ότι δεν του αρέσει να μένει στο παρελθόν, είναι σταθερά προσανατολισμένος σ΄αυτό που έχει μπροστά του και σ΄αυτό που έρχεται. Μέσα απ΄αυτό το πρίσμα μιλά στο Action24press για όλα όσα ετοιμάζει τη νέα σεζόν τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση, ομολογεί ότι δεν γνωρίζει την εξέλιξη του Παπαφράγκου στην πολυαναμενόμενη β’ σεζόν του «Σασμού» και σχολιάζει την αλληλεπίδραση μεταξύ υποκριτικής και σκηνοθεσίας.
–Εν μέσω θέρους σε ποια φάση θα λέγατε ότι βρίσκεστε; Αναλογίζεστε τη σεζόν που πέρασε ή ανυπομονείτε γι΄αυτήν που έρχεται;
Δεν κοιτώ ποτέ πίσω. Αισθάνομαι το παρελθόν, αλλά δεν μένω σ΄αυτό. Το βλέμμα μου είναι πάντα στραμμένο μπροστά. Αυτό που με απασχολεί είναι τι έχω να κάνω τώρα και αύριο…
–Τι έρχεται άμεσα λοιπόν;
Θεατρικά θα επαναλάβουμε τη «Βαθιά Γαλάζια Θάλασσα» του Τέρενς Ράττιγκαν στο «Αγγέλων Βήμα», ένα έργο στο οποίο παίζω και ταυτόχρονα σκηνοθετώ. Είναι μία απεικόνιση της βρετανικής κοινωνίας στα μέσα του περασμένου αιώνα. Πήγαμε πολύ καλά την περσινή σεζόν, το εγχείρημα αγαπήθηκε τόσο απ’ τον Τύπο, όσο κι απ’ το κοινό, οπότε το επαναλαμβάνουμε και φέτος για 12 παραστάσεις στο διάστημα Οκτωβρίου-Νοεμβρίου. Παράλληλα, έχω ήδη αρχίσει να δουλεύω και το επόμενο θεατρικό μου πρότζεκτ -πάλι στο «Αγγέλων Βήμα»- που είναι «Ο Υπέροχος Γκάτσμπι» του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ σε θεατρική διασκευή Σάιμον Λέβι και μετάφραση Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου. Θ’ ανεβεί μέσα με τέλη Νοεμβρίου και θα παίζεται σίγουρα ως τον Φεβρουάριο, ίσως και ως το τέλος της σεζόν…
–Τηλεοπτικά;
Εξ όσων γνωρίζω θα συμμετάσχω στη δεύτερη σεζόν του σίριαλ «Σασμός» στον Alpha. Αυτό που δεν ξέρω είναι η συνέχεια του ήρωα που υποδύομαι, του Παπαφράγκου, δεν έχω πάρει ακόμη επεισόδια στα χέρια μου. Αναμένεται να επανεμφανιστώ στα μέσα της σεζόν και τότε θα δούμε τι θα κάνει ο Παπαφράγκος. Ανυπομονώ κι εγώ, περιμένω να δω πώς θα εξελιχθεί. Είδαμε τον ήρωα, σε πρώτη φάση, σε σχέση με την υποτροφία του νεαρού Μανόλη, τώρα θα δούμε τι θα κάνει με τα προσωπικά του, σε σχέση με τη Θοδώρα. Υπήρξε μία σκηνή που φάνηκε ότι κάτι πάει να δημιουργηθεί μεταξύ τους, αλλά πραγματικά δεν ξέρω…
–Ο Παπαφράγκος συζητήθηκε αρκετά. Θα λέγατε ότι είναι ένας ρόλος κοντά σ΄εσάς ως προσωπικότητα;
Είναι κοντά στην υποκριτική μου ιδιοσυγκρασία. Mε το που διάβασα τον ρόλο, τον κατάλαβα αμέσως. Είπα μέσα μου «ώπα, αυτόν τον ξέρω», τον αισθάνομαι. Μοναχικός τύπος, λίγο περίεργος, καμιά φορά απότομος… Για να είμαι ειλικρινής έκανα κι ένα δικό μου στόρι στο μυαλό, ότι σίγουρα έχει μία ιστορία πίσω του που δεν είναι και παρα πολύ καλή -στα προσωπικά του τουλάχιστον- οπότε έτσι τον έπλασα κατευθείαν κι έτσι τον ερμήνευσα…
–Γενικά προτιμάτε τους ρόλους που είναι κοντά ή κόντρα σ΄εσάς;
Για να είμαι ειλικρινής δε μ΄απασχολεί αυτό. Το θέμα είναι, όταν διαβάσω έναν ρόλο, να τον κατανοήσω. Να δω δηλαδή από τι πάσχει αυτός ο άνθρωπος, τα «θέλω» του, τα συνθετικά του. Αν το καταλάβω αυτό, τα υπόλοιπα δεν με πειράζουν. Ας είναι πολύ λαϊκός ή όχι, πολύ ταλαιπωρημένος ή όχι, πολύ αγαπητός ή όχι. Για παράδειγμα, ο Παπαφράγκος -για κάποιους- είναι αντιπαθέστατος, γράφτηκε αυτό και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν μ΄ενοχλεί καθόλου. Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι. Το θέμα είναι να είσαι κάτι υπαρκτό στον ρόλο σου, κάποιος που θα συναντήσεις δίπλα σου.
-Τα τελευταία χρόνια εμφανιστήκατε και στα δύο σίριαλ που γνώρισαν ξεχωριστή επιτυχία, τις «Αγριες Μέλισσες» και τον «Σασμό». Τι σκέπτεστε γι΄αυτό; Τύχη ή δικαίωση;
Δεν μου αρέσουν τα μεγάλα λόγια. Κάποια στιγμή, απλώς η δουλειά σού προσφέρει κάτι, σε ανταμείβει. Ετσι λοιπόν κι εμένα μου πρόσφερε αυτές τις δύο πολύ ωραίες σειρές κι είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετείχα. Ειδικά την περίοδο της καραντίνας στάθηκαν για μένα πολύ σημαντικό στήριγμα, τόσο ψυχολογικά όσο και συναισθηματικά. Βρισκόμασταν όλοι σε πολύ δύσκολη φάση, ελάχιστοι είχαμε τη δυνατότητα να εργαστούμε. Το γεγονός ότι ανήκα σ΄αυτούς ήταν βάλσαμο για μένα, πολύ βοηθητικό, ψυχανάλυση. Μετά τις «Μέλισσες» έκανα ένα πολύ ωραίο guest στο «Χαιρέτα μου τον πλάτανο» και κατόπιν ήρθε ο «Σασμός» μ΄έναν ρόλο που τον ήθελα. Εναν ήρωα με περίεργες εσοχές. Τον αγάπησα πολύ τον Παπαφράγκο, έγινε φίλος μου, νομίζω ότι θα κάναμε καλή παρέα οι δυο μας…
–Τι είναι αυτό που σας κέντρισε ιδιαίτερα στον ήρωα;
Δεν είναι ο τύπος που τον ενδιαφέρει να είναι ευγενής. Δεν προσπαθεί να τα έχει καλά με όλους. Είναι ο εαυτός του, λέει τα πράγματα με τ΄όνομά τους χωρίς, όμως, να γίνεται κακός. Συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά. Στην προσπάθειά μας να το παίξουμε ειλικρινείς ή ευθείς γινόμαστε κακοί κι επιθετικοί. Ο Παπαφράγκος έχει μία ισορροπία…
–Πόσο διαφορετικούς κώδικες έχει το θέατρο απ’ την τηλεόραση;
Πολύ διαφορετικούς. Αυτό που παίζεις στην τηλεόραση, στο θέατρο είναι ανύπαρκτο. Είναι άλλη τεχνική. Στο θέατρο χρειάζεται να είναι όλα πιο μεγάλα και να γράφουν πιο πολύ επάνω στο σώμα και στο πρόσωπο. Στην τηλεόραση το ακριβώς αντίθετο. Η υποκριτική μπαίνει σε άλλους κώδικες, πιο μικρούς. Λιγότερες εκφράσεις, λιγότερες κινήσεις…
–Εσείς τι προτιμάτε, θέατρο ή τηλεόραση;
Και τα δυο. Είμαι ηθοποιός, θα κάνω θέατρο που είναι η βάση του ηθοποιού, θα κάνω και τηλεόραση, θα κάνω και κινηματογράφο -έχω στο ενεργητικό μου πολύ ωραίες συμμετοχές- θα κάνω και διαφήμιση, που έχω κάνει πολλές. Γενικά ανταποκρίνομαι σε ό,τι ενδιαφέρον προκύψει, είναι όλα κομμάτια της δουλειάς μας. Αυτές οι διακρίσεις ανήκουν στο παρελθόν και -κατά τη γνώμη μου- ήταν και λάθος, προσωπικά ανέκαθεν το πίστευα. Χαίρομαι λοιπόν που έχει αρχίσει και αλλάζει το κλίμα.
-Η διάκριση μεταξύ ποιότητας κι εμπορικότητας;
Κι αυτή στο παρελθόν θεωρώ ότι ανήκει. Μπορεί να υπάρξει κάτι άτεχνο και να το αγαπήσει πάρα πολύ ο κόσμος. Να το δει, να το ευχαριστηθεί και γενικά να έχει απήχηση. Σίγουρα το κοινό εκπαιδεύεται. Με το θέμα ποιότητα-εμπορικότητα θεωρώ ότι δεν πρέπει ν΄ασχολούμαστε εμείς που είμαστε μέσα σ’ αυτή τη δουλειά, αλλά ο κόσμος στον οποίον απευθυνόμαστε. Δηλαδή, ο κόσμος έχει το δικαίωμα να πει «αυτό μ΄αρέσει», «αυτό δεν μ΄αρέσει» και να το κρίνει. Επίσης, κάθε καλλιτέχνης, που βρίσκει το κοινό του, έχει το δικαίωμα να υπάρχει. Οποιο κι αν είναι αυτό το κοινό, όποιο κι αν είναι το είδος που υπηρετεί.
–Να μιλήσουμε λίγο για τη σχέση σας με τη σκηνοθεσία;
Μ’ αρέσει πολύ, είναι μεγάλη αγάπη. Πας και φτιάχνεις μία σύνθεση, δημιουργείς έναν ολόκληρο κήπο, παίρνεις όμορφα λουλούδια, όμορφα διακοσμητικά και φτιάχνεις ένα όμορφο αποτέλεσμα: μία αυλή, έναν κήπο, ένα σπίτι, έναν χώρο. Αυτό για μένα είναι μαγικό. Το πώς σιγά-σιγά διδάσκεις και κατευθύνεις άλλους ηθοποιούς -κι ο ίδιος όταν σκηνοθετώ γίνομαι καλύτερος ηθοποιός- ν’ ανακαλύψουν τον ρόλο και τον εαυτό τους κι όλ’ αυτά να γίνουν ένα και να παρουσιαστούν στο κοινό…
