Τα Φώτα της πόλης
«Τα Φώτα της πόλης», ένα διαφορετικό μιούζικαλ βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν παρουσιάζεται σε διασκευή και σκηνοθεσία Αμάλιας Μπένετ στη Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» του Θεάτρου Rex από τις 18 Νοεμβρίου. Ένα έργο-καθρέφτη της τραχιάς μεσοπολεμικής εποχής που αποθεώνει το χιούμορ, τη γενναιοδωρία, την πίστη στην καλοσύνη, στο όνειρο, στον έρωτα.
Τα Φώτα της πόλης είναι μια ταινία-μύθος του βωβού κινηματογράφου, που τη σχεδίασε και τη γύρισε ο Τσάπλιν όταν οι ταινίες του βωβού θεωρούνταν πια ξεπερασμένες, μια χειρονομία αντίστασης ενός καλλιτέχνη που στο απόγειο της καριέρας του επιμένει στο είδος της τέχνης που αγαπά και ανταμείβεται για την πίστη του αυτή: η ταινία αποτέλεσε εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία, ένα φιλμ που συγκαταλέγεται στα καλύτερα όλων των εποχών.
Ταυτόχρονα, είναι ένα έργο-κέντημα ̶ διαβόητες ήταν οι αλλεπάλληλες λήψεις για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος σε γυρίσματα που κράτησαν παραπάνω από έναν χρόνο για να ολοκληρωθούν ̶ και η απόδειξη ότι «η απλότητα δεν είναι καθόλου απλό πράγμα», όπως έλεγε ο δημιουργός του.
Η ιστορία εξελίσσεται με φόντο το οικονομικό Κραχ της Αμερικής και ακολουθεί τον Τσάρλι Τσάπλιν, ως άνεργο περιπλανώμενο Σαρλό, που ερωτεύεται μια τυφλή ανθοπώλισσα και κάνει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα χρήματα για την εγχείρηση που θα της χαρίσει την όραση. Σε έναν κόσμο που παραδίδεται ανεπιστρεπτί στην τυφλή ορμή του χρήματος, ο «μελαγχολικός κλόουν» του Τσάπλιν αντιστέκεται, στροβιλίζεται, μάχεται, επιβιώνει, ονειρεύεται, ερωτεύεται, προσφέρει.
«Μια ιστορία αγάπης και μια συγκινητική κωμωδία που ξεπερνά γλωσσικά, πολιτισμικά, ηλικιακά εμπόδια και γίνεται οικουμενική», έτσι περιγράφει την ταινία η σκηνοθέτρια Αμάλια Μπένετ που καθοδηγεί έναν σπουδαίο θίασο 26 ηθοποιών, μουσικών και τραγουδιστών ̶ με τον Προκόπη Αγαθοκλέους στον ρόλο του Σαρλό.
Η πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου και τα τραγούδια που ερμηνεύονται ζωντανά επί σκηνής από καταξιωμένους μουσικούς και τραγουδιστές/-στριες φωτίζουν τη δράση και δίνουν τον τόνο σε μια παράσταση που υμνεί τον ηρωισμό των απλών ανθρώπων, αλλά και τη μεγαλοφυΐα του Τσάπλιν ως συγγραφέα, σκηνοθέτη, παραγωγού, συνθέτη και πρωταγωνιστή των ταινιών του.
