Αν ο Στάθης Λαζαρίδης μπορούσε να «διαβάσει» το μέλλον, αν ήξερε ότι η «θυσία» του θα έμενε χωρίς αντίκρισμα, σίγουρα δεν θα είχε μπει στο υπηρεσιακό τζιπ για την αστυνομική επιχείρηση στα Ζωνιανά. Ακριβώς 15 χρόνια έχουν περάσει από εκείνο το συννεφιασμένο πρωινό του Νοεμβρίου και τίποτα δεν έχει αλλάξει στα ορεινά του Ρεθύμνου.
Νίκος Τσέφλιος/ Action Press
Ένα κοριτσάκι δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον πατέρα του, μια γυναίκα έχασε το στήριγμά της και η Ελληνική Αστυνομία στερήθηκε ένα επίλεκτο μέλος της, ουσιαστικά για το τίποτα. Οι ειδικοί φρουροί που αποτελούν τα Τμήματα Αστυνομικών Επιχειρήσεων (ΤΑΕ) έχουν εντολές να κάνουν «ασφαλείς διελεύσεις» έξω από τα χωριά του Μυλοποτάμου και για ελέγχους ούτε λόγος. Και αν γίνει η «στραβή», όπως λένε οι ίδιοι, ή φτάσει κάποια αξιόπιστη πληροφορία για εγκληματική δραστηριότητα, τότε μόνο σχεδιάζεται επιχείρηση, με συμμετοχή και της ΕΚΑΜ, που συχνά έρχεται κατόπιν εορτής. Κι αυτό επειδή, κατά διαβολική σύμπτωση, από την κατάργηση της Υποδιεύθυνσης Αστυνομικών Επιχειρήσεων Κρήτης και την υπαγωγή των ΤΑΕ στις κατά τόπους αστυνομικές διευθύνσεις, το 2017, οι κακοποιοί σχεδόν πάντα προλαβαίνουν να ξεγλιστρήσουν μέσα από τις χασισοφυτείες και τις άλλες εγκληματικές τους δραστηριότητες. Την ίδια ώρα ειδικοί φρουροί διατίθενται σε μέτρα τάξης σε μονομελή δικαστήρια ή συνοδεύουν αντιδίκους στην πληρωμή του χαρτοσήμου…
«Είδατε εσείς να άλλαξε κάτι προς το καλύτερο;», αναρωτιέται, μιλώντας στην “Action Press” o Γιάννης Λαζαρίδης, πατέρας του Στάθη. «Δεν βλέπετε τι γίνεται κάθε τόσο με τις φυτείες και τα όπλα; Όλος ο τόπος, μέχρι και τα νεκροταφεία, είναι γεμάτος ναρκωτικά! Ο άδικος θάνατος του παιδιού μου, που έφαγε τη σφαίρα την ώρα που τα τζιπ έκαναν αναστροφή για να οπισθοχωρήσουν, δεν άγγιξε κανέναν. Εμείς θρηνούσαμε και περιμέναμε το μοιραίο κι αυτοί έλεγαν πόσο αυξήθηκε ο τουρισμός στην περιοχή…».
Τι (δεν) άλλαξε στον Μυλοπόταμο
Ας γυρίσουμε, όμως, το χρόνο πίσω και να δούμε πώς φτάσαμε στη δολοφονία του Στάθη Λαζαρίδη και τι (δεν) έχει αλλάξει από τότε στον Μυλοπόταμο. Ο ήλιος κρυβόταν πίσω από τις δυτικές πλαγιές του Ψηλορείτη, όταν η «υψηλή» προσκεκλημένη έφτανε με νοικιασμένο ελικόπτερο στα Ζωνιανά, για να ενώσει τη χαρά της με το ζευγάρι που ετοιμαζόταν για την βάφτιση του παιδιού του. Οι χωριανοί ετοιμάζονταν για το γλέντι, με αρνιά, κρασί και μπαλοθιές. O θόρυβος από τον ιπτάμενο «επισκέπτη» άρχισε να γίνεται έντονος και τότε κάποιοι άρχισαν να βρίζουν, με αυτή την βαριά προφορά της ορεινής Κρήτης. Έβγαλαν όπλα, λες και δέχονταν επίθεση και άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα. Όταν οι συγγενείς φώναξαν ότι το ελικόπτερο μετέφερε έναν δικό τους άνθρωπο και δεν ήταν της Αστυνομίας, μόνο τότε χαλάρωσαν και έβαλαν τα όπλα στην τσέπη!
Μπορεί να ακουγόταν σαν μια από τις γνωστές υπερβολές των Κρητικών, αλλά δεν ήταν. Μόλις ένας χρόνος είχε περάσει από τον βαρύτατο τραυματισμό του Στάθη Λαζαρίδη, στην επιχείρηση – φιάσκο για την εξάρθρωση της μαφίας του Μυλοποτάμου. Μετά την παραπομπή δεκάδων Ζωνιανών στη δικαιοσύνη, οι επιτελείς της Αστυνομίας διαβεβαίωναν ότι η κατάσταση ήταν υπό έλεγχο. Οι «κακοί» πήγαν φυλακή, το «άβατο» χτυπήθηκε και η χασισοκαλλιέργεια αντικαταστάθηκε με θερμοκήπια… μπανάνας. Όμως διαψεύστηκαν λίγους μήνες αργότερα, όταν τον Ιούνιο του 2009 οι τρεις ειδικοί φρουροί που κατεδίωκαν ένα αγροτικό φορτηγάκι, το οποίο είχε χτυπήσει το περιπολικό τους χωρίς να σταματήσει, «έπεσαν» πάνω σε 40 Ζωνιανούς, που τους απείλησαν με όπλα και τους ανάγκασαν να φύγουν από το χωριό «με την ουρά στα σκέλια», πετροβολώντας το αυτοκίνητό τους! Η Ένωση Ειδικών Φρουρών Κρήτης μίλησε τότε για «αγρότες με καταθέσεις εκατομμυρίων», για «κτηνοτρόφους που πυροβολούν αστυνομικούς και μετά επευφημούν τους πολιτικούς της τοπικής κοινωνίας» και «άεργους που κατηγορούνται για ένοπλη επίθεση κατά αστυνομικών και διασκεδάζουν την αποφυλάκισή τους σε κοινωνικές εκδηλώσεις, δίπλα στα αγαπημένα τους δολοφονικά όπλα»…
Απ’ τη στελέχωση στην… αποψίλωση
Το ποτήρι είχε ξεχειλίσει πολλά χρόνια πριν, αφού κανείς δεν είχε τη δύναμη να μπήξει το «νυστέρι» στη λεβεντομάνα, αλλά και… ψηφομάνα Κρήτη. Όσοι προσπάθησαν, το πλήρωσαν ακριβά, με αποκορύφωμα τις μαφιόζικες βομβιστικές επιθέσεις εναντίον του διοικητή Ασφαλείας Ηρακλείου Κώστα Σολδάτου και του Νομάρχη Ρεθύμνου Μανόλη Λίτινα, το 1997. Η Ειδική Αστυνομική Υπηρεσία Δίωξης Εγκληματικότητας (ΕΙΔΑΣΥΔΕ) που είχε συσταθεί λίγα χρόνια νωρίτερα δεν μπορούσε να τα βγάλει εύκολα πέρα. Οι επιθέσεις σε δημόσια κτίρια και επιχειρήσεις συνεχίζονταν, καθώς οι σπείρες των εμπόρων ναρκωτικών, των εκβιαστών και των ζωοκλεφτών αποδεικνύονταν πολύ πιο δυνατές.
Τον Αύγουστο του 2000 σε μια στάνη στο Μελιδόνι Μυλοποτάμου οι συγγενείς ενός υπόπτου για συμμετοχή σε σπείρα «νονών» ο οποίος είχε εξαφανιστεί, κράτησαν όμηρο επί οκτώ ώρες τον υποδιοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Περάματος, μέχρι να βεβαιωθούν ότι δεν είχε συλληφθεί! Οργισμένος ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοϊδης αποφάσισε να στελεχώσει τις αστυνομικές υπηρεσίες του νησιού με ειδικές δυνάμεις. Ο παράγοντας «εντοπιότητα» ελήφθη σοβαρά υπόψη. Κανείς αστυνομικός, εκτός από τους βαθμοφόρους, δεν θα καταγόταν από την Κρήτη. Στο νησί μετατέθηκαν ειδικοί φρουροί κυρίως από πόλεις της Μακεδονίας. Μόνο τέσσερις ήταν Κρητικοί.
Κάπως έτσι ιδρύθηκαν τα ΤΑΕ. Στην αρχή κατάφεραν να κρατήσουν σχετικά χαμηλά τους δείκτες της εγκληματικότητας. Όμως, με το πέρασμα του χρόνου η νέα υπηρεσία αποψιλώθηκε. Ήρθαν και οι καταγγελίες για κακομεταχείριση, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του 22χρονου Ηρακλή Μαραγκάκη, τον Δεκέμβριο του 2003 από ειδικούς φρουρούς και οι ντόπιοι ενώθηκαν ενάντια στον κοινό «εχθρό». Τα άλλοτε παντοδύναμα ΤΑΕ έψαχναν πλέον σε στάνες για κλεμμένα ζώα και έκαναν ελέγχους ρουτίνας σε διερχόμενα αυτοκίνητα, σε απόσταση «ασφαλείας» από τα χωριά του Μυλοποτάμου. Απέμειναν μόνο μερικοί «γραφικοί» να φωνάζουν για «ένα τσούρμο τεμπέληδες που καλόμαθαν με τις αγροτικές επιδοτήσεις, περιφέροντας από καφενείο σε καφενείο τα μαύρα πουκάμισα και τα όπλα»…
Το χρονικό της δολοφονίας
Μια γυναίκα έχασε το στήριγμά της, ένα κοριτσάκι δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον πατέρα του και η Ελληνική Αστυνομία στερήθηκε ένα επίλεκτο μέλος της, ουσιαστικά για το… τίποτα
Το πρωί της 5ης Νοεμβρίου 2007 το κονβόι με τα 14 τζιπ των ειδικών δυνάμεων ανηφόριζε για τα Ζωνιανά, για να ολοκληρώσει την επιχείρηση που έμεινε στη μέση τρεις ημέρες νωρίτερα, όταν δύο εξαδέλφια είχαν εντοπιστεί να εμπορεύονται ναρκωτικά, κατά μήκος της εθνικής οδού Ηρακλείου – Ρεθύμνου και ο ένας διέφυγε. Η Αστυνομία του νησιού είχε ενδείξεις ότι η «μαφία του Μυλοποτάμου» κρυβόταν και πίσω από τις πρόσφατες κλοπές μηχανημάτων αυτόματων συναλλαγών και ληστείες τραπεζών. Την ώρα που η αυτοκινητοπομπή πλησίαζε στα Ζωνιανά, κάποιοι κάτοικοι που είχαν ακροβολιστεί στο ύψωμα, με πανοραμική θέα στον φιδίσιο δρόμο στην είσοδο του χωριού, άνοιξαν πυρ. Μια σφαίρα από αυτόματο «Καλάσνικοφ» τραυμάτισε σοβαρά στο κεφάλι τον 29χρονο Στάθη Λαζαρίδη. Άλλοι δύο συνάδελφοί του τραυματίστηκαν ελαφρά. Από εκείνη την ημέρα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή του νεαρού ειδικού φρουρού από το Τσοτύλι Κοζάνης. Μέχρι σε κέντρο αποκατάστασης στο Ισραήλ νοσηλεύτηκε, αλλά ο αγώνας του ήταν άνισος. Στις 6 Σεπτεμβρίου 2015 η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά και οι συνάδελφοί του τον αποχαιρέτησαν με τιμές ήρωα στην ιδιαίτερη πατρίδα του…
Όταν άρχισε η εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο Αθηνών και οι 42 κατηγορούμενοι άρχισαν να βγαίνουν με χειροπέδες από την κλούβα, μέσα σε ασφυκτικό κλοιό αστυνομικών, όλοι αναρωτήθηκαν: «Μα αυτή είναι η διαβόητη μαφία των Ζωνιανών;». Παιδιά 20 και 25 χρόνων, ντυμένα ασορτί με την ηλικία τους, με τζιν και φούτερ, που είχαν προλάβει να κάνουν 1-2 παιδιά ο καθένας. Παιδιά μεγαλωμένα σε μια κοινωνία που μπορεί να μετρά το «αντριλίκι» σε μιλιμέτρ και άδεια καραφάκια, αλλά δεν έχει πάρει ούτε ευρώ παραπάνω για την εκπαίδευση, τις τέχνες και τον πολιτισμό, «παραδομένα» στην εκμετάλλευση μέσω των επιδοτήσεων και στην αποδοχή εγκληματικών δραστηριοτήτων που φέρνουν «ζεστό» χρήμα.
Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο η πολιτεία προσπαθεί διαχρονικά να επέμβει με αιχμή του δόρατος την ΕΚΑΜ και τα ΤΑΕ. Από τις αρχές του καλοκαιριού έχουν γίνει δέκα επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή του Μυλοποτάμου. Μάλιστα, στην πρώτη, στις 14 Ιουνίου, συμμετείχε και το ελικόπτερο της ΕΛ.ΑΣ. Εντοπίστηκαν έντεκα φυτείες με συνολικά 525 δενδρύλλια χασίς, συνελήφθησαν δύο άτομα και κατασχέθηκαν στην κατοχή τους ένα πιστόλι, 350 σφαίρες και ένας ανιχνευτής χρυσού. Σε μια άλλη έρευνα που έγινε στις 7 Σεπτεμβρίου στα Ζωνιανά, κάτοικοι της περιοχής επιτέθηκαν με πέτρες και άλλα αντικείμενα στους αστυνομικούς, οι οποίοι «απάντησαν» με βομβίδες κρότου – λάμψης. Η επιχείρηση απέφερε πέντε συλλήψεις, 15,3 κιλά κάνναβης και δύο όπλα, ενώ ξεριζώθηκαν 180 δενδρύλλια χασίς. Παρ’ όλ’ αυτά, ούτε η διακίνηση ναρκωτικών έχει περιοριστεί, ούτε οι ζωοκλοπές, οι εκβιασμοί και άλλες μορφές εγκληματικότητας που μαστίζουν το νησί, αφού τα κοινωνικά προβλήματα δεν λύνονται με την καταστολή…
