«Ενα καράβι μπαίνει στο γιαλό, ένα μαγγανοπήγαδο σκουριασμένο βογγάει. Μια τούφα γαλανός καπνός μες στο τριανταφυλλί του ορίζοντα. Ιδιος με την φτερούγα του γερανιού που σπαράζει. Στρατιές χελιδονιών περιμένουμε να πουν στους αντρειωμένους το καλωσόρισες» – Από το ποίημα του Νίκου Γκάτσου «Αμοργός»
Τζένη Αθανασοπούλου/ ActionPress
Στην καρδιά του Αιγαίου υπάρχει ένα νησί που το βαθύ μπλε της θάλασσας συναντά αρμονικά το γαλάζιο του ουρανού. Η Αμοργός έγινε γνωστή σε όλον τον κόσμο από τη Γαλλική ταινία Le Grande Bleu, του λάτρη της Ελληνικής φύσης Luc Besson. Κάθε χρόνο πολλοί θέλουν να ζήσουν το όνειρο τους και να βουτήξουν ελεύθερα στο βαθύ γαλάζιο, όπως οι ήρωες της ταινίας, ο Enzo και ο Jacques, δύο μικρά αγόρια που περνούσαν τα καλοκαίρια τους στο νησί τη δεκαετία του ‘60 .
Με φόντο τα απόκρημνα βράχια της Αμοργού και το κατάλευκο εκκλησάκι της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας που βρίσκεται σκαμμένο στα βράχια, ένα μικρό αγόρι, ο Enzo Molinari, βουτά στη θάλασσα. Στο συγκλονιστικό finale της ταινίας, ο Enzo – μεγάλος πια – βουτά με στολή κατάδυσης στα χρώματα της Ιταλικής σημαίας και χάνεται για πάντα στο βαθύ γαλάζιο.
Το νησί έχει μία ακατέργαστη ομορφιά που δεν επηρεάστηκε από τον μαζικό τουρισμό. Πέρασμα έχουν κάνει όλοι, πειρατές, φυσιολάτρες και χίπις. Εδώ θα ζήσεις διακοπές μίας άλλης εποχής, βόλτες με καΐκι στα δύο λιμάνια, ψημένη ρακί και παραδοσιακά μεζεδάκια στα καφενεία. Φτάνεις ακτοπλοϊκά από Πειραιά στο απάνεμο λιμάνι των Καταπόλων με τη λιτή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. Στο νησί μπορείς να φτάσεις και με το θρυλικό πλοίο «Σκοπελίτης», το Μαύρο Μαργαριτάρι που συνδέει τις Μικρές Κυκλάδες με την Αμοργό και τη Νάξο. Αρκεί να μη βιάζεσαι και να μη φοράς ρολόι.
Στο λιμάνι θα σε υποδεχτούν τα ψαροκάικα αραγμένα και τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το λευκό, το γαλάζιο, το βαθύ μπλε και το κόκκινο. Προς την άκρη του νησιού βρίσκεται το δεύτερο και πιο μικρό λιμάνι, η Αιγιάλη, το χωριουδάκι που απλώνεται κατά μήκος της παραλίας και είναι εκεί για να χαλαρώσεις. Διάλεξε μία αιώρα κάτω από τα αλμυρίκια και διάβασε με τις ώρες το αγαπημένο σου βιβλίο, ακούγοντας απλά τη θάλασσα και τα τζιτζίκια.
Νωρίς το πρωί μπορείς να επισκεφτείς την Ακρόπολη στην Αρχαία Αιγιαλή. Υπάρχουν κομμάτια από το αρχαίο τείχος και βάσεις αγαλμάτων. Τα ευρήματα δείχνουν κατά τους ειδικούς, σημάδια Πρωτοκυκλαδικής περιόδου. Η χώρα του νησιού είναι πολύ γραφική. Δεν είναι πολύ μεγάλη, αλλά την περικλείνουν γραφικά σοκάκια και αν τα περπατήσεις θα ανακαλύψεις μικρούς θησαυρούς.
Σηκώνοντας το βλέμμα σου στην ράχη του χωριού, θα δεις περιμετρικά μισογκρεμισμένους ανεμόμυλους με θέα στο Αιγαίο. Αξίζει να ανέβεις και να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα. Το βράδυ εδώ όλοι ανακατεύονται όμορφα και σίγουρα θα πετύχεις κάποιο πανηγύρι.
Αν πεινάσεις, δοκίμασε τοπικές γεύσεις και μεζεδάκια που μυρίζουν Αιγαίο. Περπατώντας στα σοκάκια βρίσκεις το ΤρανζισΤοΡάκι, με λογοπαίγνιο στην Αμοργιανή ρακί. Για αρχή δοκίμασε τοματόσουπα με γαύρο μαρινάτο, συνεχίζεις με πανσέτα και μαρμελάδα σύκο για γαρνιτούρα και σίγουρα δοκίμασε την τοπική φάβα με κάπαρη, που συναγωνίζεται την Σαντορινιώτικη. Αυτές τις γεύσεις τις έχω συνδυάσει με τις Κυκλάδες και όσες φορές δοκίμασα στην Αθήνα Φάβα με κάπαρη, δεν ήταν ποτέ το ίδιο. Χρήσιμο tip: Στη ζυγαριά θα ανέβεις δύο εβδομάδες μετά την επιστροφή σου από το νησί.
Μπορείς να συνεχίσεις με ωραία κοκτέιλ ή κρασί στα γύρω μπαράκια. Για αρχή, προτείνω το Τζιτζίκι με ψαγμένα ποτά κα ενημερωμένη λίστα κρασιών. Τα πολλά παράθυρα γύρω γύρω και τα υπέροχα μπαλκόνια στο Αιγαίο σε καλούν να πάρεις θέση.
Η μοναδική Χοζοβιώτισσα
Στην Αμοργό, όπως σε όλα τα Κυκλαδονήσια , θα συναντήσεις πολλά όμορφα εκκλησάκια. Εδώ κυριαρχεί η εκκλησία-μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας και το θέαμα είναι πραγματικά μοναδικό. Βρίσκεται σφηνωμένη μέσα σε απότομα βράχια και στέκει επιβλητική. Μπορείς να τη δεις μόνο από τη θάλασσα (κολυμπώντας στην παραλία της Αγίας Αννας) και για να φτάσεις εκεί πρέπει να ανέβεις 300 απότομα σκαλιά.
Θα μπεις από τη στενή πόρτα και θα ανέβεις τους 8 ορόφους με πλάτος μόλις 5 μέτρα, για να φτάσεις στο Καθολικό με τις βυζαντινές εικόνες της Χοζοβιώτισσας. Οταν φτάσεις σίγουρα θα νοιώσεις την δύναμη της πίστης. Ο μύθος λέει ότι η Παναγία μέσω οράματος υπέδειξε στους βοσκούς που βρήκαν την εικόνα της να κτίσουν το Μοναστήρι της εκεί. Το 1952 έπεσε το καμπαναριό και θεωρήθηκε ότι θα συμβεί μεγάλο κακό και ως τέτοιο θεωρήθηκε ο μεγάλος σεισμός που έπληξε το νησί λίγο αργότερα.
Η πρώτη σου βουτιά σίγουρα πρέπει να είναι στην παραλία της Αγίας Αννας. Η παραλία είναι μικρή με βότσαλο και βραχάκια που την περιβάλλουν. Απλωσε πετσέτα σε ένα βράχο και όταν ζεσταθείς, ρίξε μία βουτιά στο απέραντο γαλάζιο σαν τον Enzo. Oμορφη παραλία είναι και αυτή του Αγίου Παύλου. Από εκεί μπορείς να πάρεις και το καΐκι για το απέναντι νησάκι, τη Νικουριά. Ενα κομμάτι γης με γύρω γύρω παραλίες και μία καντίνα για τα βασικά, ιδανικό για να κρυφτείς από όλους. Τελικά, αυτό είναι που κάνει διαφορετική την Αμοργό, η δυνατότητα να κρυφτείς, να κλείσεις το κινητό και να απολαύσεις τις απλές καθημερινές χαρές που ίσως έχεις να τις ζήσεις από παιδί.
Να κάθεσαι στην άμμο και να ακούς το κύμα, να βλέπεις την ανατολή του Ηλίου ανάμεσα από τους μισογκρεμισμένους μύλους στη Χώρα, να κάθεσαι στα στενά σοκάκια και να ανακατεύεσαι με τους ντόπιους, να ακούς ιστορίες από τους παλιούς ναυτικούς.
Και το απογευματάκι να περιμένεις την must άφιξη του Σκοπελίτη και να αναρωτιέσαι: «θα έρθει σήμερα; Πόσες ώρες καθυστέρηση θα έχει;». Και ξαφνικά να το βλέπεις να πλησιάζει κουρασμένο αλλά με μία δύναμη και ένα πείσμα να παραμείνει ακόμη ενεργό και να μας ταξιδεύει. Γιατί αυτό είναι το καλοκαίρι μας, αυτές είναι οι μνήμες που θα μας συντροφεύουν χρόνια και θα μυρίζουν Ελλάδα.
