Ο εφιάλτης κόβει βόλτες στον τόπο του εγκλήματος. Γύρω-γύρω από το Μάτι, για να μην ξεχάσουμε ποτέ την ανθρωποθυσία. Ναι, δεν είχαμε νεκρούς πέρυσι, δεν έχουμε φέτος και – μέχρι τώρα – το σύστημα εκκένωσης λειτουργεί, όμως η χώρα συνεχίζει να πυρπολείται από άκρη σε άκρη. Περιουσίες καταστρέφονται, οικογένειες βγαίνουν στον δρόμο και ο φυσικός μας πλούτος λιγοστεύει.
Γιάννης Λ. Πολίτης/ActionPress
Τα ονειρεμένα ελληνικά καλοκαίρια μετατρέπονται σε μέρες και νύχτες τρόμου. Κάθε μέρα έχουμε από 50 έως 70 και τις περισσότερες δεν τις μαθαίνουμε ποτέ. Μόνο στις 17 Ιουλίου είχαμε 73 φωτιές σε μια μέρα.
Το παγκόσμιο αρνητικό ρεκόρ στη λεηλασία του φυσικού πλούτου της χώρας συνεχίζεται και κάθε καλοκαίρι χειροτερεύει. Οι επιστημονικές απόψεις που διατυπώνονται είναι πολλές και σεβαστές. Προφανώς φταίει και η αλλαγή στις κλιματικές συνθήκες, προφανώς φταίνε οι άνεμοι καθώς ο «στρατηγός άνεμος» είναι αήττητος, όταν η φωτιά φουντώσει. Προφανώς φταίει η ελλιπής οχύρωση της χώρας στην αντιμετώπιση έκτακτων συνθηκών παντός είδους. Προφανώς φταίνε οι αρμόδιοι που την κρίσιμη ώρα δηλώνουν αναρμόδιοι. Και βεβαίως σταθερά φταίνε οι οικοπεδοφάγοι, οι οποίοι επιχειρούν – και συχνά τα καταφέρνουν – με τις πυρκαγιές να αλλάξουν τη χρήση γης όπως και εκείνοι καλλιεργούν χασίσια και μόλις εντοπιστούν ανάβουν φωτιές για να χαθούν τα ίχνη τους. Περισσότερο από όλα, όμως, φταίει ο κακός μας ο καιρός, γιατί μόνοι μας καίμε τον τόπο μας. Οι βασικοί υπεύθυνοι της καταστροφής του μοναδικού πλούτου που μας απέμεινε και της μοναδικής πηγής εσόδων για την επιβίωσή μας είμαστε εμείς αυτοπροσώπως.
O ελληναράδικος ωχαδερφισμό μας
Οι περισσότερες πυρκαγιές στη χώρα μας δεν μπαίνουν ούτε από ξένους πράκτορες, ούτε από συνωμότες που θέλουν να ρίξουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Ίσως υπάρχουν και αυτοί, αλλά τη βασική βρόμικη δουλειά, την κάνουμε μόνοι μας από τον ελληναράδικο ωχαδερφισμό μας. Πετάμε αναμμένα τσιγάρα όπου βρούμε, ανάβουμε φωτιές όπου να ‘ναι, όποτε γουστάρουμε και λογαριασμό δεν δίνουμε, για να κάψουμε τα σκουπίδια και να καθαρίσουμε τα χωράφια μας από ξηρά χόρτα μέσα στον Αύγουστο με μελτέμια, γιατί έτσι μας βολεύει.
Και επειδή είμαστε και γλεντζέδες, στήνουμε πάρτι με μπάρμπεκιου στα εξοχικά μας, χωρίς να έχουμε ιδέα πώς θα ελέγξουμε τη φωτιά αν μας ξεφύγει. Είμαστε ανόητοι και αδιόρθωτοι άνθρωποι, γιατί κάνουμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα ίδια εγκλήματα. Ιούλιο ή Αύγουστο καταστρέφουμε σχεδόν πάντα ένα νησί και χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων. Μετά από εννιά χρόνια χρεοκοπίας, στερήσεων, πόνου και ακραίας φτώχειας για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, δεν έχουμε ακόμη κατανοήσει το προφανές: αν αυτός ο τόπος επιβιώσει, η μόνη πηγή εσόδων θα είναι ο τουρισμός. Την Ελλάδα την έχει προικίσει ο Θεός – και με το παραπάνω – με μοναδικές ομορφιές, που μαγνητίζουν επισκέπτες από όλο τον πλανήτη. Κι εμείς, με την πλήρη αδιαφορία και ασέβεια στα δώρα της ζωής, επιβεβαιώνουμε εκείνο το ξενέρωτο ανέκδοτο που λένε οι γιάπηδες στις Βρυξέλλες κάθε φορά που μιλούν απαξιωτικά για τους Ελληνες. Λένε, λοιπόν, ότι η Ελλάδα έχει το καλύτερο οικόπεδο, αλλά για την τιμωρήσει ο Θεός έβαλε να την κατοικήσουν Ελληνες.
Θέμα επιβίωσης
Η φετινή πανωλεθρία με τις άπειρες πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα είναι ανάγκη και όρος επιβίωσης να είναι η τελευταία. Φτάνει πια. Είναι καιρός οι πολιτικές δυνάμεις, τα μέσα ενημέρωσης, τα σχολεία, η Εκκλησία και όπου αλλού εκφράζεται δημόσιος λόγος να το βάλουν πρώτο θέμα στην ατζέντα τους, με επιμονή στην εκπαίδευση και στην καθοδήγηση των πολιτών, στην προστασία του φυσικού μας πλούτου. Μην ξεχνάμε ότι Ελλάδα είναι παράδεισος, αλλά δεν είναι ο μοναδικός.
Φέτος ο τουρισμός ξεπέρασε κάθε προηγούμενο γιατί η Τουρκία και η Αίγυπτος, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, έχουν σοβαρό πρόβλημα. Οταν ανοίξουν πάλι αυτές οι αγορές, κάτι που σύντομα ή αργά θα συμβεί, η Ελλάδα και η Ισπανία δεν θα παίζουν μόνες μπάλα, όπως συνέβη φέτος. Η διατήρηση της ομορφιάς του τοπίου, η ασφάλεια και ψυχολογική σταθερότητα για τους ανθρώπους που έρχονται εδώ είναι καθοριστικές παράμετροι για να συνεχίσουμε να είμαστε πρωταθλητές στην παγκόσμια τουριστική βιομηχανία. Σκεφτείτε τη δυσφήμηση από τις εικόνες που κάνουν τον γύρο του κόσμου με τα νησιά μας να φλέγονται και τους τουρίστες να εγκαταλείπουν έντρομοι τα καταλύματά τους.
Όσο για το κράτος, άλλοτε κάνει ό,τι μπορεί, άλλοτε κάτι λιγότερο. Μην ξεχνάμε ότι σε συνθήκες δραματικών περικοπών είναι σχεδόν απίθανο να αυξηθούν οι δαπάνες για τη δασοπροστασία με σύγχρονο εξοπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό. Παρότι οι μόνες προσλήψεις που δεν είναι πεταμένα λεφτά είναι για νοσηλευτικό προσωπικό και πυροσβέστες. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας, γιατί φοβάμαι ότι με τα πρωτοβρόχια όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες θα ξεχαστούν πρώτα από τους αρμόδιους και μετά από εμάς, που θα οργανώνουμε τα επόμενα νέα πολλά μπάρμπεκιου τις νύχτες κάτω από τα δέντρα.
