Ο 31χρονος «υπερκολυμβητής» μεγάλων αποστάσεων έγραψε το όνομά του στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες. Κολύμπησε επί επτά συνεχόμενες μέρες σε πισίνα, καλύπτοντας 358,2 χλμ.
Συνέντευξη στον Σταύρο Κουράκο//ActionPress
Ο Σπύρος Χρυσικόπουλος έχει τον χαρακτηρισμό και την ιδιότητα του «υπερκολυμβητή», αν κι έχει δοκιμάσει τις αντοχές του και στο τρέξιμο -μάλιστα σε αντίξοες συνθήκες- στο χιονισμένο Ροβανιέμι. Μπήκε στο βιβλίο Γκίνες, αφού κατάφερε στις 16 Μαΐου 2021 να καλύψει, κολυμπώντας μέσα σε πισίνα 50άρα, μία απόσταση 358,2 χμλ. μέσα σε επτά μέρες. Η βάση για το ρεκόρ ήταν τα 250 χμλ., όμως όταν ο 31χρονος το έφτασε στις πέντε μέρες κολύμβησης, δεν σταμάτησε, πραγματοποιώντας μία απίστευτη επίδοση. Ουσιαστικά ήταν σαν να είχε κολυμπήσει απ’ τον Πειραιά μέχρι τη Μυτιλήνη! Η επιβεβαίωση ήρθε έναν χρόνο αργότερα με τη σχετική έκδοση του «Certificate» και τώρα πλέον περιμένουμε στην επόμενη έκδοση του βιβλίου των ρεκόρ Γκίνες να δούμε γραμμένο το κατόρθωμά του.
Ο ίδιος μιλά στο Action24Press γι’ αυτή την απίστευτη εμπειρία του, η οποία έχει γραφτεί με «χρυσά» γράμματα στις σελίδες των παγκοσμίων ρεκόρ:
«Ηταν πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα. Οταν δήλωσα στην εταιρεία «Γκίνες ρέκορντ» ότι θέλω να κάνω αυτό το ρεκόρ, δεν υπήρχε κάποιος άλλος αθλητής που να έχει κάνει κάτι αντίστοιχο κι οι ίδιοι οι ιθύνοντες μού έβαλαν ως μίνιμουμ τα 250 χλμ. Ετσι, σε λιγότερο από πέντε μέρες κατάφερα να τα φτάσω. Μόλις συμπλήρωσα επτά μέρες, δηλαδή 168 ώρες, έφτασα τα 358,2 χλμ.
Δεν είχα βγάλει κάποιο πρόγραμμα ύπνου, πόσο θα κολυμπάω κάθε μέρα και πόσο θα ξεκουράζομαι. Προσπαθούσα να είμαι συγκεντρωμένος, να ακούω το σώμα μου κι όταν έβλεπα ότι είμαι σε δύσκολη κατάσταση, έβγαινα απ’ το νερό, κοιμόμουν για λίγα λεπτά και συνέχιζα, ανεξαρτήτως αν ήταν μέρα ή νύχτα. Δεν μέτραγα 24ωρα, μέτραγα χιλιόμετρα.
Πριν ξεκινήσω πίστευα ότι είναι θεωρητικά εύκολο για μένα να κάνω αυτό το ρεκόρ. Ομως, σε τέτοιες καταστάσεις, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί, τι μπορεί να σου προκύψει. Ηταν μία πολύ δύσκολη εμπειρία. Εχω ζήσει πολλά στην ανοιχτή θάλασσα, όχι όμως σε τέτοια διάρκεια. Υπήρξαν στιγμές που είχα παραισθήσεις, υπήρξαν φορές που νόμιζα ότι είχα αλλάξει χώρο, ότι ήμουν σε άλλο κολυμβητήριο.
Η απόσταση ήταν σαν να κολυμπούσα, σε ανοιχτή θάλασσα, απ’ τον Πειραιά μέχρι τη Γαύδο ή τη Λέσβο. Ηταν πραγματικά μεγάλη απόσταση.
Είναι πολύ σημαντικό να έχεις τους δικούς σου ανθρώπους και να σε βοηθάνε πραγματικά. Ολες τις ώρες αυτές που ήμουν μέσα στο νερό, φρόντισαν να μη μου λείπει τίποτα. Μπορεί η κολύμβηση να είναι μοναχικό άθλημα, αλλά όσοι με υποστηρίζουν μού δίνουν άλλη δυναμική και το κάνουν… ομαδικό.
Με εξιτάρει να βάζω στόχους που κάποιοι δεν μπορούν καν να φανταστούν. Μου αρέσει πολύ να κάνω πράγματα όπως αυτό, που είμαι ο μοναδικός στον κόσμο που το έχει καταφέρει».
Ποιος είναι όμως ο τρόπος για να μπορέσεις να μείνεις συγκεντρωμένος σε τέτοιες δύσκολες και απαιτητικές καταστάσεις και βέβαια να ξεπεράσεις τον σωματικό πόνο, που ολοένα γίνεται και πιο έντονος, όσο περνούν οι ώρες, όσο διανύεις τα χιλιόμετρα;
«Η προετοιμασία κράτησε οκτώ εβδομάδες διότι -λόγω του κορωνοϊού και των περιορισμών- δεν μπορούσα να έχω διαθέσιμο για περισσότερο χρόνο το κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ. Δεν ήταν αρκετός χρόνος, όμως κατάφερα να προσαρμοστώ.
Κατά τη διάρκεια του κάθε εγχειρήματος έχω ανακαλύψει διάφορους τρόπους ώστε να μένω συγκεντρωμένος. Τις περισσότερες φορές, σκέφτομαι, ζω τη στιγμή και λαμβάνω τα μηνύματα που μου δίνει το σώμα μου έτσι ώστε να συντονίσω την ένταση που θα πρέπει να κολυμπάω. Υπάρχουν φορές που αδειάζει το μυαλό μου, που σκέφτομαι κάτι άλλο, εκτός κολύμβησης, για να χαλαρώσω, χωρίς βέβαια να σταματήσω να κολυμπάω».
Είναι απορίας άξιο πώς ένας τέτοιος αθλητής, ένας «υπερκολυμβητής» μεγάλων αποστάσεων, έχει διαλέξει έναν διαφορετικό δρόμο κι όχι αυτόν του πρωταθλητισμού. Γιατί δεν συμμετέχει σε κάποιο απ’ τα ολυμπιακά αγωνίσματα;
«Το ολυμπιακό αγώνισμα των μεγάλων αποστάσεων στη θάλασσα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που κάνω εγώ. Οταν για παράδειγμα ο αγώνας είναι των 10 χλμ, εγώ νιώθω καλά μετά τα 25-30 χλμ. Είναι σαν να ρωτάμε έναν ορειβάτη που ανεβαίνει στο Εβερεστ και προπονείται εντατικά, γιατί δεν πάει σε Μαραθώνιο Ολυμπιακών Αγώνων να τρέξει. Τόσο ξένο το νιώθω. Δεν είναι καν κολύμβηση αυτό που κάνω. Είναι κάτι διαφορετικό. Οι κινήσεις γίνονται μηχανικά, όμως θέλει δουλειά, θέλει μυαλό για να συνηθίσεις τον πόνο και να τον αντιμετωπίσεις».
Ομως στην ανοιχτή θάλασσα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Χρυσικόπουλος έχει κολυμπήσει τέσσερις φορές τον Τορωναίο Κόλπο, μία απόσταση 104 χλμ., μέσα σε 34 ώρες, όμως ο μεγάλος του στόχος ήταν άλλος. Να «ενώσει» κολυμπώντας δύο νησιά, τη Ρόδο με το Καστελόριζο, σε μία απόσταση 140 χλμ. Το προσπάθησε, όμως έφτασε μέχρι το 104ο χλμ., όταν εγκατέλειψε λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών, με τα κύματα να τον καλύπτουν και να βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή του.
Είναι κάτι που του έχει μείνει σαν ανεκπλήρωτο όνειρο;
«Κάθε στόχος είναι μοναδικός κι έχει την ιδιαίτερη σημασία του, όμως το να διανύσω κολυμπώντας την απόσταση Ρόδος-Καστελόριζο αποτελεί όνειρο ζωής για μένα. Περιμένω τις κατάλληλες συνθήκες για να το κάνω, όχι μόνο τις καιρικές αλλά αυτές της υποστήριξης του τιμ και των χορηγών, οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο για να καλύψουν τα έξοδα ολόκληρης της προετοιμασίας αλλά και του κόστους του εγχειρήματος. Κάθε χρόνο είμαι έτοιμος να το κάνω. Το δουλεύω χρόνια στο μυαλό μου. Οπως και το να διανύσω κολυμπώντας μία απόσταση απ’ την Ελλάδα ως την Ιταλία. Αυτό το έβαλα στην ατζέντα μου, διότι θέλω να τιμήσω τη μνήμη των θυμάτων του κορωνοϊού, τις χιλιάδες ζωές που χάθηκαν για τη χώρα μας και την Ιταλία.
Ενα μήνυμα… για το περιβάλλον
Με αυτά τα ρεκόρ και τα κατορθώματα, θέλω να περάσω το μήνυμα της ευαισθητοποίησης για τη διάσωση του πλανήτη μας. Οταν κολυμπάω κάποιες ώρες και βλέπω κάθε λογής σκουπίδια κι επιπλέουν ή βρίσκονται στους βυθούς των θαλασσών, αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά και θέλω να στείλω ένα ισχυρό μήνυμα για το περιβάλλον μας. Αλλωστε σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η συμμετοχή μου σε ένα ευρύτερο σχέδιο χρησιμοποίησης των ηλεκτρικών πηγών ενέργειας για την κίνηση, όχι πετρελαίου και βενζίνης που ρυπαίνουν το περιβάλλον».
